Atıf Sayısı
3
Görüntüleme
119
İndirme
53
Türk-İslam edebiyatında Hz. Peygamber’e duyulan sevginin neticesinde geçmişten günümüze esmâ-ı nebî, yüz hadis ve şefaatname tarzında mensur veya manzum tarzda yüzlerce eser ortaya konmuştur. Hz. Peygamber’den rivayet edilen “Ümmetim için din işlerine dair kırk hadis rivayet eden kimseyi Allah fakihler ve âlimler topluluğuna dâhil eder.” hadisinden hareketle XIV. yüzyıldan bugüne hadis kaynaklarından seçilen hadislerden kırk tanesi bir araya getirilerek kırk hadis eserleri vücuda getirilmiştir. İslam edebiyatı sahasında yazılan bu kabil eserlerin iki büyük temsilcisinden biri Arap edebiyatı sahasında eserler veren ve mensur kırk hadis yazımının öncüsü kabul edilen İmam Nevevî (öl.1277) diğeri ise İran edebiyatı sahasında eserler veren ve manzum kırk hadis yazımının öncüsü olarak kabul edilen Câmî (öl.1492)’dir. Türk-İslam edebiyatı sahasında ortaya konan kırk hadis eserlerinin büyük bir kısmı hadis seçimi ve metin kurulumunda bu iki eserin etkisinde kalarak oluşturulmuştur. Telif, tercüme ve şerh kabilinde ortaya konan bu eserlerde şüphesiz ki istenen temel şey, İslam dinini öğrenmek isteyen çoğunluğun İslam dinine ait önemli kaynaklardan biri olan Hz. Peygamber’e ait olan hadislere rahat ulaşmalarını ve dinlerini yine aynı rahatlıkla öğrenmelerini sağlamaktır. Türk –İslam edebiyatı sahasında âlimler ve edipler çeşitli meselelerle alakalı bir araya topladıkları hadisleri dilin imkânları dâhilinde manzum şekilde telif veya tercüme olarak kaleme almışlardır. Bu yolla yüzyıllardır devam edegelen bir geleneğe katkıda bulunmuşlardır. Bu çalışmamızda XVI. asır şairlerinden olan Vahdetî’ye ait olan Manzum Hadis-i Erba’în adlı eserin Türk-İslam edebiyatında manzum kırk hadis geleneğindeki yerini belirlemeye çalıştık. Eserde evvela hadislerin Arapçası ve günümüz Türkçesiyle tercümesine, akabinde eserin kıt’a nazım şekliyle yapılan manzum çevirisine yer verilmiştir.
There have been hundreds of poetic or prosaic works in the Turkish Islamic Literature in the style of esmâ-i nebî, hundreds of hadiths and shaphatname because of the love of the Prophet from past to now. Based on this hadith "Whoever memorizes forty hadiths on religious affairs in my Ummah, may Allah put him in the group of scholars", from XIV. Century to now forty hadiths works have been compiled. Two of the procurators of such works in the field of Islamic literature are Imam Nevevi (de.1277) who has works in Arabic literature and is accepted as the pioneer of the writing of prosaic forty hadiths, and the other is Câmî (de.1492) who has works in the Persian literature and is accepted as the pioneer of the writing of poetic forty hadiths. Most of the forty hadith works in the field of Turkish Islamic Literature have been made under the influence of these two works regarding hadith compiling and textualization. Doubtless the main point of these works either translation or copyright or exegesis is to facilitate those wishing to learn Islam with the hadiths of the Prophet which are among the prominent sources of the religion and thus making available to learn their religion better. Scholars and poets in the field of Turkish Islamic Literature have written hadiths within the limits of language -with either poetic or prosaic way- by compiling them due to many reasons. And so they have contributed to a tradition continuing for centuries. In this study we try to determine the place of Vahdetî’s forty hadiths work in the history of Turkish Islamic Literature. First, we give place to the original Arabic texts of hadiths and the modern Turkish translation of them and then the poetic translation of the work in stanza style.
There have been hundreds of poetic or prosaic works in the Turkish Islamic Literature in the style of esmâ-ı nebî, hundred hadiths ve şefaatname because of the love of Prophet from past to now. Based on this hadith “Whoever memorizes forty hadiths on religious affairs in my ummah, may Allah put him in the group of scholars”, from XIV. century to now forty hadiths works have been compiled. Two of the procurators of such works in the field of Islamic literature are İmam Nevevî (öl.1277) who has works in Arabic literature and is accepted as the pioneer of the writing of prosaic forty hadiths, and the other is Câmî (öl.1492) who has works in the Persian literature and is accepted as the pioneer of the writing of poetic forty hadiths. Most of the forty hadiths works in the field of Turkish Islamic Literature have been made under the influence of these two works regarding hadith compiling and textualization. Doubtlessly the main point of these works either translation or copyright or exegesis is to supply easily the ones wishing to learn Islam with the hadiths of Prophet which are among the prominent sources of the religion and thereby making available to learn their religion better. Scholars and poets in the field of Turkish Islamic Literature have written hadiths within the limits of language -with either poetic or prosaic way- by compiling them due to many reasons. And so they have contributed to a tradition continuing for centuries. In this study we try to determine the place of Vahdetî’s forty hadiths work in the history of Turkish Islamic Literature. Firstly, we give place to the original Arabic texts of hadiths and the modern Turkish translation of them and then the poetic translation of the work in stanza style.
Alan : Fen Bilimleri ve Matematik; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
