Özet:

Yunanca “poiein” fiilinden türetilen, “yapmak”, “üretmek”, “yaratmak” anlamlarına gelen “Poetika” terimi, genel anlamıyla "Şiir sanatı" , yaygın olarak bir şairin şiir sanatına ve bilhassa kendi eser verme biçimine yönelik estetik değerlendirme ve yaklaşımları olarak kabul edilir. Mesnevi poetikasına dair yapılacak bir çalışma, şairin tüm yazınsal stratejilerini, genelde sanat ve estetiğe dair, özel olarak da mesnevi yazıcılığına ait görüşlerini içerir.Bu çalışmada bir yönüyle tahkiyeli bir eser, diğer yönüyle uzun soluklu bir şiir olan mesnevilerin “yazınsal bir tür” olarak taşıdıkları edebi değerin değerlendirmesine yönelik, mesnevi şairlerinin kendi özgün fikirlerine yaslanan bir poetik sorgulama yapılması öngörülmektedir. Bu çalışmada klasik edebiyatın tam olarak şekillendiği, Türkçe şiirin kendi sesini bulmaya başladığı önemli bir dönem olan XV. Yüzyılın iki şairi, Şeyhî ve Tâcîzâde Câfer Çelebi’nin mesnevileri üzerinden mesnevi şairlerin bir edebi form olarak mesneviye yükledikleri anlamı ve mesnevilerde iki edebi yönelimin, “orijinal olmak” ve “eski bir hikâyenin yeniden yazılması”na dair poetik yaklaşımların tespiti amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: