Özet:

Tarihsel sürecine bakıldığında ,Anadolu’da M.Ö 8-6 yy’lar arasında Frigya ve onun etkisindeki Lidya’da terracotta denen pişmiş toprak levhalarla başlayan duvar kaplama yöntemi, Anadolu Selçuklu , Beylikler Devri ve Osmanlı dönemlerinde saraylar ve dini yapıların iç ve dış mekanlarında duvar yüzeylerinde çini ürün olarak karşımıza çıkmaktadır. Bir yüzü parlak sırlı ve bezeli bu çiniler, Anadolu Selçuklularında çoğunlukla, geometrik, bitkisel motifler, stilize hayvan ve insan figürleri ve saray günlük yaşamını betimleyen uygulamalarla kendini gösterir. Osmanlı devleti dönemine gelindiğinde ise bu çini karolar, yine aynı mekanlarda kullanılmaya devam etmiştir. Bu karolarda dinsel kısıtlamalar nedeniyle çoğunlukla bitki motifleri kullanılmış ve en iyi örnekleri üretilmiştir. 18 . yy ‘da sanayi devrimi ile başlayan gelişmeler ve paralelindeki değişimler Avrupa’da sanat alanında da bir çok değişime yol açmıştır. Bu gelişmeler Osmanlıyı da çok etkilemiştir Sanata düşkünlüğü ile bilinen II.Abdülhamit tahta geçtikten sonra bu gelişmeleri iyi takip etmiş , örneği Paris’te bulunan bir sanat okulunun İstanbul’da kurulmasına karar vermiş ve 1833’ te Sanayii Nefise kurulmuştur. Güzel Sanatlar Okulu olarak kurulan Sanayi Nefise’nin yöneticiliğine o sıralarda sanatın beşiği olan Paris’te eğitim gören Osman Hamdi atanmıştır. Önceleri yabancı hocaların desteği ile yürüyen okulun eğitim kadrosu, eğitimlerini tamamlaması için yurt dışına gönderilen Türk öğrencilerin dönüşü ve eğitim sürecine katılımlarıyla zenginleşmiştir. Cumhuriyetin ilk yılları ile birlikte diğer sanat dallarında olduğu gibi, seramik alanında da yurt dışına sanatçılar gönderilmiştir. Bu sanatçılar yurda döndüklerinde seramiği geleneksel süsleme anlayışından farklı bir anlayışla ele almışlar ve özgün kişisel çalışmalara yönelmişlerdir. Bu çalışmada; Çağdaş Türk Seramik sanatının ilk dönemlerinden bahsedilmiş, sonrasında seramik sanatçıları ve çalışmalarından örnekler verilmiştir.

Anahtar Kelimeler: