Özet:

Eserlerinde genel olarak acıma duygusu ve sevgi temalarını işleyen Tuğcu’nun öykülerini, 1980 yılına kadar geçen süreç içerisinde yetişen birçok kuşak okumuş ve onun karamsar eserleriyle büyümüştür.  Günümüzde orta yaşlı olarak adlandırdığımız insanlar, geçmişte Kemalettin Tuğcu’nun eserleriyle büyümüş olsalar da yazarın kaleme aldığı çok sayıda kitabın bugün çocuklar için uygun olmadığını düşünen önemli bir kesim vardır. Ancak yazarın genel anlamda çocuklara okumayı sevdirmesi ve Türkçeyi başarılı bir şekilde kullanması, onu Türk çocuk edebiyatı içerisinde oldukça önemli kılmaktadır.      Romanlar ve öyküler; zaman, mekân, olay ve kişi olmak üzere dört temel öğeden oluşarak; aile ile okuldan sonra çocukların sağlıklı gelişimine doğrudan katkı yapan edebî eserlerdir. Bundan dolayı çocuklar için eserler kaleme alınırken özellikle yaş grubuna dikkat edilmeli, onun dünyasından hareketle gerçekçi, idealize edilmemiş, örnek teşkil edecek olaylar ve karakterler oluşturulmaya gayret gösterilmelidir. Edebî eserlerin, çocuklara faydaları geçmişten itibaren birçok bilim insanının dikkati çekmiş ve buna bağlı olarak söz konusu edebî eserler üzerine yapılan incelemeler, günümüze gelene kadarönemli bir noktaya erişmiştir.  Bu makalede de Türk çocuk edebiyatı içerisinde ismi sürekli tartışılan Kemalettin Tuğcu’dan seçilen öyküler (Babam ve Ben, Deniz Kızı, Sokak Köpeği), “hikâye haritası” yöntemiyle çözümlenecektir. Böylece metinleri oluşturan elementler en somut şekilde tespit edilip görsellerle destekleneceğinden söz konusu öyküler çocuklar açısından daha çok işlevsellik kazanacaktır.

Anahtar Kelimeler: