Abstract:

Muhakemeden gaye gerçeğin ortaya çıkarılmasını sağlamaktır. Delil ise uyuşmazlık konusu olayın olup olmadığı hususunda hâkimde kanaat oluşturmaya yarayan ispat aracıdır. Bu ispat araçları ancak hâkim tarafından değerlendirilir. Bir maddeyi delil olarak değerlendirmek hâkimin kanaatine bağlı olmakla birlikte hâkim, delil olarak değerlendirmede sınırsız bir yetkiye sahip değildir. Çünkü bir şeyin delil olarak kabul edilebilmesi için bazı özelliklere sahip olması gerekir. Yargıtay, delillerin sahip olması gereken özelliklerin çerçevesini çizmiştir. Muhakemelerde öne sürülen deliller, olayla ilgili hususu ispat etmeli ya da çürütmelidir. Öne sürülen delillerin, muhakeme konusu olayla ilgili bir hususu ispat etmesi ya da çürütmesi gerekmektedir. Olayla ilgisi olmayan bir delilin, muhakemede yer bulması mümkün değildir. Olayın bir kısmını veya tamamını yansıtan ve birbirini tamamlayan hususlar delil olarak kabul edilmektedir. Delillerin gerçeğin ortaya çıkarılmasına fayda sağlaması ve ispat edici nitelikte olmaları kanuni bir mecburiyettir. Bu sebeple deliller dikkatle toplanmalı ve değerlendirilmelidir. Yöntemi literatür taraması olan bu çalışmanın amacı delillerin önemini tartışmak, “gerçekler teferruatta gizlidir” prensibiyle daha dikkatli delil toplamak ve adalete yardımcı olmaya çalışmaktır

Keywords: