Abstract:

Araştırmanın amacı, spor yapan ve yapmayan otizmli çocuğa sahip ebeveynlerin durumluluk ve süreklilik kaygı seviyelerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırmamızın çalışma gurubunu Kocaeli il merkezinde yaşayan ve otizm tanısı almış çocuğa sahip 46 ebeveyn oluşturmaktadır. Bunların 35’i anne, 11’i baba olarak belirlenmiştir. Araştırmada random (tesadüfi) yöntemi kullanılmıştır. Veriler Spielberg ve arkadaşları (1970) tarafından geliştirilen, Necla Öner ve Ayhan Le Compte (1974-1977) tarafından Türkçeye uyarlanan Durumluluk-Süreklilik Kaygı Ölçeği esas alınarak yapılmıştır.  Verilerin analizinde  t testi ve One – Way ANOVA, Ki-kare testleri kullanılmıştır. Araştırmada spor yapan ve spor  yapmayan otistik çocuğa sahip ebeveynlerin durumluluk ve süreklilik kaygıları arasındaki farka bakılmıştır. Elde edilen bulgularda spor yapan ve yapmayan çocuğa sahip olan ebeveynlerin durumluluk kaygı düzeylerinde p<0,05 den dolayı anlamlı bir farklılık bulunmazken (p<473), ailelerin süreklilik  kaygı seviyelerinde ise anlamlı farklılık (p>048)  bulunmuştur. Sonuç olarak spor yapan ve spor yapmayan çocuğa sahip ebveyenler de süreklilik kaygı düzeylerinde artış olduğu saptanmıştır.

Keywords: