21. yüzyılda sanayi alanındaki gelişmeler ve hızla gelişen teknoloji beraberinde çevre sorunlarını da getirmiştir. Su, hava ve toprak kirliliği; bilinçsiz kentleşme, kesilen ağaçlar yok edilen ormanlar, nesli tükenen ve tükenmekte olan canlılar, küresel ısınmanın yanı sıra giderek artan kuraklık insanoğlu için büyük bir tehdit oluşturmaktadır. İnsanoğlu kendisini doğanın parçası olarak değil sahibi olarak görerek doğayı sınırsızca tüketme hakkını kendisinde bulmuş fakat bu sorunlardan en çok etkilenen yine kendisi olmuştur. Çevre ile ilgili sorunlar artık sadece çevre bilimcilerin sorunları olmaktan çıkmış ve bütün alanları ilgilendirmeye başlamıştır. Edebiyat da toplumlar üzerindeki etkisini kullanarak çevresel sorunlara yönelik farkındalık yaratmayı amaçlamaktadır. Bu düşünce sonucunda ortaya çıkan çevreci eleştiriye uygun anlatılarda insanı metnin merkezinden kaldırarak doğayı metnin merkezine alma yaklaşımı, eğilimi sezilir. Yine bu durumu destekler nitelikte insan öznesine tanınan sonsuz imtiyazın kaldırılmasına yer verilir. Doğanın edebiyata yansımasını merkezine alan çevreci eleştiriye göre, sürdürülebilir bir dünya için edebiyat ile çevresel bir farkındalık yaratılmalıdır. Bu bağlamda, bu araştırmada Türkçe ders kitaplarında yer alan metinleri incelemek amaçlanmıştır. Ders kitapları sınıf içi öğrenmenin en etkili materyalidir ve ders kitaplarında yer alan metinlerin niteliği oldukça önemlidir. Ayrıca bireyin çocuk yaşlardan itibaren edindiği deneyimlerin ve kazandığı farkındalıkların yetişkinlik döneminde kişilik hâlini aldığı bilinmektedir. Bu nedenle doğa sevgisi ve doğanın yaşam hakkına saygı duyma düşüncesi çocuk yaşlardan itibaren kazandırılmalıdır. Zamanının büyük bir kısmını okullarda geçiren çocuklar için derslerde karşılaştıkları bilgiler farkındalık yaratarak kalıcı öğrenme sağlamaktadır. Bu çalışmada Millî Eğitim Bakanlığının uygun gördüğü 2019-2020 eğitim öğretim yılı ortaokul dönemi (5,6,7. ve 8. Sınıf) Türkçe ders kitaplarında yer alan “Doğa ve Evren” teması içerisindeki metinler, çevreci eleştiri bağlamında incelenmiştir. Ders kitapları birer doküman kabul edilmiş ve çalışma doküman incelemesi yöntemi kullanılarak oluşturulmuştur. Metinlerde ele alınan kahramanların çocuğun özdeşim kurmasına yardımcı nilelikte olması, çocukların doğayı sevmesini sağlayan ve doğaya bilinçli bir gözle bakmasını kolaylaştıran anlatılar olması, doğanın içerik olarak yansıtılış şekli, insan-doğa bütünlüğünün dil kullanımındaki görünümü, modellenen benliğin kurgulanışı gibi özelliklere göre değerlendirme yapılmıştır. Elde edilen bulgular, çevreci eleştiri bağlamında değerlendirilerek içerik analizi ile sunulmuştur. Sonuç olarak ise ortaokul Türkçe ders kitaplarında yer alan metinlerin çevreci eleştiriye uygun nitelikler taşıdıkları ancak bu nitelikli metinlerin sayısının yeterli olmadığı belirlenmiştir. Seçilen metinlerin genel olarak çevreci bir yaklaşım barındırdıkları fakat kurguların çabuk çözülmesi, tek yönlü bakış açısıyla ilerlemesi veya yeterince derin anlamlarla örülmemiş olmaları gibi durumlardan dolayı çevreye eleştirel yaklaşma konusunda okuyucularının ihtiyaçlarına hitap etmeyecek ve meraklarını harekete geçirmeyecek nitelikte oldukları görülmüştür.