Görüntüleme
21
İndirme
3
‘Doğaya dönüş’ birçok ülkenin popüler ve bağımsız sinemasında çeşitli tür, alt türler ve yaklaşımlarla örneklerine sıkça rastlanan bir temadır. Doğaya dönüş üzerinden insanın doğayla mücadelesi, uzlaşımı ve onunla uyumlanma süreçleri, toplumdan uzaklaşarak doğada izole olma, doğayla tanışıp kendini bulma gibi konuları ele alan filmlerin uzun bir listesi yapılabilir. Son dönem Türk Sineması’nda bu temaya oldukça farklı açılardan yaklaşan iki film olan Koca Dünya (Reha Erdem, 2016) ve Yuva (Emre Yeksan, 2018) dikkate değerdir. İçine düştükleri durumdan kaçarak ormana sığınan Ali ve Zuhal’in öyküsünü anlatan Koca Dünya ve tek başına ormanda yaşamayı seçen Veysel’in oradan zorla çıkarılma sürecini konu alan Yuva filmleri bambaşka evrenler kurarken neredeyse organik bir bağa sahiptirler. Filmlerdeki doğaya dönüş, ekolojik hassasiyetlerin tespit edilebileceği, üzerinden doğa, insan ve ekoloji hakkında çıkarımlar yapmaya açık, düşünsel arka planı zengin ve katmanlı bir dönüştür. Karakterlerini doğayla en kadim ilişkilerine geri döndürerek onları ait olunabilen, bir ağacın dalı olup ormanın zeminine karışarak parçası olunabilen bir yer olarak doğa düşüncesiyle ilişkilendirirler. Hem Koca Dünya hem de Yuva, anlattıkları öykülerde doğayı ‘insanmerkezci’ (antroposantrik) biçimlerde konumlandırmayan, bu yaklaşımlarıyla da ‘ekosinema’ bakış açılarıyla örtüşen filmlerdir. Makalede sinemaya ait yöntem ve araçlarla doğa ve insan ilişkisi üzerine nasıl bir ekolojik perspektif üretildiği incelenecek; ‘ekosinema’ tartışmaları çerçevesinde ‘doğamerkezci’ bakışın hangi anlatısal ve görsel-işitsel yöntemlerle oluşturulduğu irdelenecektir.
'Return to Nature' is a topic that is frequently found in the popular and independent cinema of many countries with examples of various species, sub species and approaches. Through the return to nature, a long list of films can be made on topics such as the struggle of man with nature, the reconciliation and the processes of adaptation to it, being isolated in nature by leaving society, meeting nature and finding himself. In the last period of Turkish Cinema, two films that approach this topic from quite different points of view, Koca World (Reha Erdem, 2016) and Yuva (Emre Yeksan, 2018) are worth consideration. The story of Ali and Zuhal who fled into the forest and the process of forced removal of Veysel who chose to live alone in the forest, the Home films have almost an organic bond while building different universes. Return to nature in the films, where ecological sensitivities can be detected, the thought background is a rich and layer transformation, open to conclusions about nature, man and ecology. They relate their characters to the thought of nature as a place where they can be belonged, a branch of a tree and mixed into the ground of the forest, returning to their oldest relationships with nature. Both the Great World and the House are films that do not position nature in "human-centric" (antroposantic) forms in their stories, and with these approaches they also match with "ecosynema" perspectives. The article will explore how an ecological perspective is produced on the relationship between nature and man with the methods and instruments of the cinema; in the framework of the "ecosynema" discussions, the "naturalizing" perspective will be determined by what narrative and visual-hearing methods are created.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
