Atıf Sayısı
5
Görüntüleme
69
İndirme
25
İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının etkin bir şekilde olması örgüt içerisinde çalışanların iş yaşamında yalnızlıklarını da önemli ölçüde olumlu olarak etkileyebilecektir. Bu nedenle araştırmada temel amaç insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile iş yaşamında yalnızlık arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Ayrıca insan kaynakları yönetimi uygulamalarının ve iş yaşamında yalnızlığın demografik faktörler açısından farklılaşmalarına bakılması da amaçlanmıştır. Bu amaç çerçevesinde basit tesadüfî örneklem yöntemi kullanılarak otel işletmelerinde istihdam edilen 310 çalışana veri toplama yöntemi olan anket aracılığıyla ulaşılmıştır. Otel işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile çalışanların iş yaşamında yalnızlıkları arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik yapılan bu araştırmada korelasyon analizinin sonucuna göre otel işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile iş yaşamında yalnızlık arasında anlamlı düzeyde negatif yönlü yüksek bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Bu kapsamda insan kaynakları yönetimi uygulamalarının etkinliği arttıkça çalışanların iş yaşamında yalnızlık, sosyal arkadaşlık ve duygusal yoksunluk düzeylerinin azalacağını söylemek mümkündür. Bununla birlikte regresyon analizi sonuçlarına göre iş yaşamında yalnızlık bağımlı değişkeni insan kaynakları yönetimi uygulamaları tarafından açıklanabilmekte ve anlamlılık değerlerine göre bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki tüm ilişkilerin anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada katılımcıların cinsiyet, yaş, turizm sektöründe ve işletmede çalışma süresine göre insan kaynakları yönetimi uygulamaları ve iş yaşamında yalnızlığın, katılımcıların medeni durum değişkenine göre insan kaynakları yönetimi uygulamalarının, katılımcıların eğitim durum değişkenine göre iş yaşamında yalnızlığın farklılık gösterdiği belirlenmiştir.
The effectiveness of human resource management practices in the organization can also significantly positively affect the loneliness of employees in the business life. Therefore, the main objective of the research is to determine the relationship between human resources management practices and loneliness in the business life. It is also intended to look at human resource management practices and the differences of loneliness in the business life in terms of demographic factors. In the framework of this goal, the simple random sampling method was achieved through the survey, which is the data collection method for 310 employees employed in hotel enterprises. In this study aimed at determining the relationship between human resources management practices and the loneliness of employees in the business life, the result of the correlation analysis found that in the hotel business there was a significantly high negative relationship between human resources management practices and loneliness in the business life. In this context, it is possible to say that as the effectiveness of human resource management practices increases, the levels of loneliness, social friendship and emotional absence in the workplace of employees will decrease. However, according to the results of the regression analysis, the solitude-dependent variable in the business life can be explained by human resources management practices and the conclusion is that all the relationships between dependent and independent variables according to the meaning values are meaningful. The study determined that the participant’s gender, age, tourism sector and time of work in the enterprise, human resource management practices and loneliness in the business life, human resource management practices in the participant’s civil status variation, loneliness in the business life variation in the participant’s educational status variation, and loneliness in the business life variation.
Alan : Hukuk; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
