Özet:

Yaşlılık dönemi, hayatın doğal akışında olan ve biyolojik, psikolojik, ekonomik veya sosyal açılardan yaşanabilen, hem bireyi hem de toplumu etkileyen bir değişim sürecidir. Tutum kavramı bireylerin nesnelere, fikirlere, olaylara ve diğer insanlara ilişkin düşünce, duygu ve davranışlarına etki eden bir durumdur. Tutumlar yaşamın ilk 25 yılında şekillenir ve bireylerin yaşlılara yönelik davranışlarının olumlu olmasını sağlayan en önemli etken de duygu ve tutumlardır. Buradan hareketle bu çalışmada genç yetişkinlik döneminde olan bireylerin yaşlılığa yönelik tutumlarının cinsiyet, ekonomik düzey, aile yapısı, daha önce yakınlık kurulan bir yaşlı olup olmaması, yaşlıların bıraktığı hatıralar, ebeveynlerin yaşlılara yaklaşımı ve daha önce bir yaşlıya bakım verilip verilmemesi değişkenlerine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini rastgele seçilmiş 18-35 yaş arası 200 genç birey oluşturmaktadır. Verilerin toplanması için “Kişisel Bilgi Formu” ve “Yaşlılara Yönelik Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma ilişkisel tarama modeline dayalı betimsel bir çalışmadır. Verilerin analizinde betimsel istatistik yöntemleri, bağımsız gruplar t-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Analizler sonucunda genç yetişkinlerin yaşlılara yönelik tutumu, cinsiyet, ekonomik düzey, aile yapısı, daha önce bir yaşlıyla kurulan yakınlık ve bakım verilen yaşlı olup olmamasına göre anlamlı bir farklılık göstermezken yakınlık kurulan yaşlılarla hatıra ve ebeveynlerin yaşlılara yaklaşımı değişkenlerine göre anlamlı farklılık gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler: