Özet:

Mecazi söyleyişleriyle, deyimsel ifadeleriyle Arap dilinin bütün inceliklerini taşıyan kendine has yapısıyla Kur’an, mütercimlerin hem kaynak dile hem de hedef dile hâkimiyetlerini zorunlu kılan bir özelliğe sahiptir. Özellikle eş anlamlı ve yakın anlamlı kelimeler arasında nüans farkı bildirmede Kur’an dili önemli incelikler göstermektedir. Günümüz tercümeleri üzerinde sürdürülen tartışma ve incelemelerinin Türk dilinin tarihî dönemlerinde yapılmış olan tercümeler üzerinde de yapılması hem bugünkü sorunların temeline inmeyi sağlayacak hem de Türklerin İslâm algısına şekil vermiş olan bu tercümelerin kelime tercihlerinin, taşıdıkları anlam unsurları ve kavram alanları sorgulanmak suretiyle Kur’an dilinin gösterdiği inceliklere ne kadar uyduklarını belirlemeyi mümkün kılacaktır. Bu çalışmanın amacı, öncelikle zevc ve imrae kelimeleri arasındaki farkı tartışmak, daha sonra ortaya çıkacak sonuçlar üzerinden seçilmiş bazı tarihî satır altı tercümelerde bu kelimelere verilen karşılıkları incelemektir

Anahtar Kelimeler: