Özet:

Bu araştırmanın amacı, üniversitede öğrenim gören öğrencilerin serbest zaman yönetim düzeyleri ile yalnızlık düzeylerini belirlemek ve bu iki kavram arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilmiş olan 138 “Erkek” ve 102 “Kadın” olmak üzere toplam 285 üniversite öğrencisi çalışmaya gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada Wang ve ark., (2011) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Akgül ve Karaküçük (2015) tarafından yapılan “Boş Zaman Yönetimş Ölçeği” ve Demir (1989) tarafından geliştirilen “Ucla Yalnızlık Ölçeği” kullanılmıştır. Katılımcıların kişisel bilgilerinin dağılımlarının belirlenmesi için yüzde ve frekans yöntemleri; verilerin normal dağılıma sahip olup olmadığının belirlenmesi için Shapiro Wilks normallik testi uygulanmış ve bunun neticesinde verilerin parametrik test koşullarına uygun olduğunun anlaşılmasından sonra verilerin analizinde; katılımcıların serbest zaman yönetim düzeyleri ile yalnızlık düzeylerinin bazı demografik özelliklere göre farklılığını belirlemek için MANOVA ve ANOVA testleri; serbest zaman yönetim düzeyleri ile yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişki düzeyini belirlemek için ise Person Korelasyon testi uygulanmıştır.MANOVA test sonuçlarında “Cinsiyet” ve “Haftalık serbest zaman süreleri” değişkenine göre serbest zaman yönetimi toplam puanlarında anlamlı farklılık bulunmuştur (p<0.05),Serbest zaman yönetimi ölçeği ile Ucla Yalnızlık ölçek puanları arasındaki ilişkiyi tespit etmek için yapılan Pearson Korelasyon testine göre; SZYÖ ve UYÖ arasında düşük düzeyde ve negatif yönde bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların serbest zaman yönetim düzeyleri ile yalnızlık düzeylerinin bazı demografik değişkenlere göre anlamlı farklılık gösterdiği ve serbest zaman yönetimleri düzeyleri arttıkça yalnızlık düzeylerinin de azaldığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: