Abstract:

Göç, birçok sebebe dayalı insanî bir olgudur. Almanya’ya gerçekleşen ilk Türk göçleri ekonomik nedenlere dayalı “ücretli işgücü göçü” olarak adlandırılır. Daha zengin ve daha iyi şartlarda yaşama arzusu, Türkiye’de karşı karşıya kalınan işsizlik, önemli bir göç sebebi olmuştur. Bir müddet sonra siyasal sebeplerle Almanya’ya göçler ve iltica da başlayacaktır. Biz bu çalışmamızda Almanya’da bir müddet yaşamış ve 1982-1987 yıllarında burada göçmen Türk çocuklarına Türkçe eğitim vermiş bir öğretmen yazarımız olan Osman Çeviksoy’un hikâyelerinden hareketle birinci ve ikinci kuşak göçmen Türklerin yaşam karelerini yakalamaya, Türkler gözüyle Almanları, Almanlar gözüyle Türkleri izlemeye çalışacağız. Burada hikâye türünün küçük insanın mahremine dokunabilen ayna fonksiyonundan yararlanmaya gayret edeceğiz. Osman Çeviksoy’un Almanya’da çalıştığı dönemlerden ruh ve gönül dünyasına tesir eden ve buradan yansıyan hadiselerin kaleme döküldüğü hikâyeleri, ağırlıklı olarak üç kitabında önümüze çıkar. Biz diğer hikâye kitaplarını da elden geçirmekle birlikte ağırlıklı olarak Ağlamak Yasak (1984), Duvarın Öte Yanı (1984) ve Derdimi Gül Eyledim (1989) adlı kitaplarında yoğunlaşacağız. Osman Çeviksoy’un hikâyelerinde Anadolu’dan Almanya’ya çalışmaya gitmiş saf Anadolu insanının içine düştüğü hasretten başka Alman insanı ile yaşam ve zihniyet farklılığından doğan büyük şaşkınlık çok soğukkanlı bir üslupla aktarılır. Anahtar Kelimeler: Almanya, Göç, Türkler, Osman Çeviksoy, Hikâye.

Keywords: