Abstract:

Türk şiirinin kilometre taşlarından olan Behçet Necatigil’in şiir dünyasını yansıtan birçok inşa unsuruna rastlanmaktadır. Dış dünya hemen hemen bütün yönleriyle şairin bilincine yansır. Bilinçte işlenen veriler, şair Ben’den şiirsel Ben’e geçişi sağlar. Coğrafya, büyük kent, sokak (parklar, kahveler), ev, gece, gündüz, akşam, karanlık, mevsimler, zaman, mitoloji, tarih, masal gibi soyut ve somut kavramların hinterlandını sıklıkla şiirlerinde bir inşa unsuru olarak kullanan Behçet Necatigil, ortalama insanın hayatını, dramını, çelişkilerini duru bir Türkçeyle dilin zengin olanaklarını kullanarak başarılı bir şekilde şiirine yansıtmıştır. Şairin bazı şiirinde dil bilgisi terimlerini bir inşa unsuru olarak kullandığı ve bu terimlerin gramatikal işlevlerini kimi zaman başat inşa unsuru olarak kimi zaman da şiire anlam zenginliği katmak için bir tevriye ögesi olarak kullandığı görülmektedir. Soyut dil bilgisi terimlerinin şiirde bir malzeme ve inşa unsuru olarak başarılı bir şekilde kullanılması şiirimizin anlam ve çağrışım yönünden zenginleşmesine katkı sunmaktadır. Çalışmamızda, Behçet Necatigil’in şiirinde gramatikal malzemenin sanatsal malzemeye özgün bir şekilde dönüştürüldüğü görülmüştür.

Keywords: