Abstract:

Bitlis’in Göroymak ilçesinin eski adı olan Norşin, bir dönemin ilim ve irfan merkezi olmuştur. Şeyh Abdurrahman Tâğî’nin (v. 1886) burada kurduğu medrese ve tekke, bölgenin toplumsal ve dini yapısında derin izler bırakmıştır. “Seyda” lakaplı Şeyh Abdurrahman, burada yetiştirdiği on dokuz halifesi ve binlerce müridi ile Bitlis ve çevresindeki illerin Nakşibendî-Hâlidî meşrebine göre bir tasavvufî yaşantıyı benimsemesinde başrol almıştır. Ondan sonra tekkenin şeyhliğini oğlu “Hazret” lakaplı Şeyh Muhammed Diyauddin (v. 1924) yapmıştır. Hazret de aynı şekilde insanların ilim tahsil emek ve tasavvufî eğitim almak için buraya akın etmesinde önemli faaliyetlerde bulunmuştur. Bu tekkenin meşhur son dönem şeyhi ise Şeyh Maşuk Norşinî (v. 1975) olmuştur. Norşin Tekkesi, toplumsal olaylara kayıtsız kalmayıp yeri geldiğinde Osmanlı tarafında cihada katılmış ve büyük mücadeleler vermiştir.                Tekkenin bir diğer özelliği de buradan altı farklı kol oluşmasıdır. Türkiye’nin Doğu ve Güneydoğu bölgesinde Halidîlik bu kollar ile daha da yaygınlaşmıştır.  Bunlar; Ohin,                Çokreş, Zokayd, Hezân, Taşkesenli ve Kırtıloğlu dergâhlarıdır.

Keywords: