Abstract:

Bu makalede çok eski tarihlerde Hindistan, Çin, Mısır-Mezopotamya gibi toplumlarda öğretmenlik mesleği üzerinde durulduktan sonra dini eğitim kurumlarında öğretmenlik faaliyeti üzerinde durulmuştur. 1520’lerde Almanya’da başlayan Protestan hareketi, din adamı olmayan öğretmen yetiştirme olgusunu ortaya çıkarmıştır. 1670’lerden sonra başlayan bu tür öğretmen yetiştirme çabaları “Seminer” ve “Normal” okul adlı iki öğretmen yetiştirme kuruluşunu ortaya çıkarmıştır. 18.yüzyıl bir taraftan modern öğretmen yetiştirmenin bütün ülkelerde yaygınlaştığı bir taraftan da ulus devletlerin oluşmaya başladığı bir dönem olarak geçti. 19.yüzyıl ise öğretmenlerin iyice kiliseden uzaklaşıp, maaşlarının da devlet tarafından verilmesinden sonra, halkın istek ve yönlendirmelerinden çıkıp tamamen devlete bağlandığı bir dönem oldu. Teftiş sistemini de kiliseden tamamen alan devletler yeni bir insan oluşturmak (bildung), eğitimi toplumsal bütünleşme ve ekonomik kalkınmada bir araç olarak kullanmak için bir “eğitim devleti” haline geldiler. Buradabüyük desteği kendi yetiştirdikleri ve maaş verdikleri öğretmenlerden aldılar. 20.yüzyıl öğretmen yetiştirmenin yükseköğretim seviyesinde planlanması ve gerçekleştirilmesi dönemi oldu.

Keywords: