Özet:

Eğitim kurumlarında erken yaşta yabancı dil öğretiminin tarihi yakın geçmişe dayanmaktadır. Önceleri ilk kez ortaokul ya da lisede öğrenciler ana dilleri dışında bir başka dille tanışırken 2. Dünya savaşının sona ermesini takip eden yıllardan itibaren yabancı dilin ilkokulun sınırlı da olsa zaman zaman anaokulun müfredatında yer almaya başladığı görülmektedir. Biz bu çalışmamızda eğitim kurumlarında erken yaşta yabancı dil öğretiminin tarihsel sürecini kısaca betimleyerek ilköğretimin ilk sınıflarında öğretimine başlanmasının nedenlerini ve amaçlarını analiz etmeyi ve bu amaçların kamuoyunun erken yaşta yabancı dil öğretimiyle ilgili sahip olduğu düşünce ve inançlarla hangi düzeyde örtüştüğünü ya da farklılaştığını tespit etmeyi amaçlamaktayız. İtalya, Almanya, Belçika, Fransa gibi gelişmiş Avrupa ülkeleri, ABD ve Türkiye’de kamu okullarında erken yaşta yabancı dil öğretimiyle ilgili uygulamalar araştırma örneklemini oluşturmaktadır. Araştırma yöntemi olarak, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan doküman analizi tekniği kullanılmıştır.Yabancı dilin ilköğretimde öğretilmeye başlanmasının 2. Dünya savaşı ve sonrasında oluşan koşulların bir sonucu olduğunu saptamaktayız. Özellikle Avrupa ülkelerinin 1.ve 2. Dünya savaşında karşıt cephelerde yer alarak savaşmaları kıta devletleri arasında derin düşmanlıkların ve anlaşmazlıkların oluşmasına neden olmuştur. Yaşanan bütün bu olumsuzlukların izlerini savaş sonrası dönemde silmek, bir hoşgörü ortamı yaratmak, farklı yaşam tarzlarının bir çatışma değil zenginlik unsuru olduğunu vurgulamak amacıyla devletler yabancı dil öğretimini araç olarak kullanmışlardır.

Anahtar Kelimeler: