Views
30
Downloands
12
7251 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na 305/A maddesi eklenmiş ve devlet yargısı bakımından hukukumuza “hükmün tamamlanması” müessesesi girmiştir. Bu maddeye göre “taraflardan her biri, nihaî kararın tebliğinden itibaren bir ay içinde, yargılamada ileri sürülmesine veya kendiliğinden hükme geçirilmesi gerekli olmasına rağmen hakkında tamamen veya kısmen karar verilmeyen hususlarda, ek karar verilmesini isteyebilir. Bu karara karşı kanun yoluna başvurulabilir”. Hükmün tamamlanmasına ilişkin bu düzenleme, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 437’nci maddesinin dördüncü fıkrasında tahkim yargısı için mevcut olan hakem kararlarının tamamlanması müessesesinin devlet yargısı bakımından kabul edilmiş hâlidir. Hükmün tamamlanması müessesesi ile örneğin yargılama giderlerine veya vekâlet ücretine ilişkin hükümde eksiklik mevcutsa, mahkemeden unutulan bu hususla ilgili ek karar verilmesi istenebilir. Keza dava yığılmasında taleplerden biri hakkında karar verilmesinin unutulması ihtimalinde, mahkemeden hükmün tamamlanması talep edilebilir. Bu düzenleme sayesinde usûl ekonomisi sağlanmakta ve etkin bir hukukî korunma gerçekleşmektedir. Ancak hükmün tamamlanmasına ilişkin düzenlemenin devlet yargısı bakımından yeni olması ve düzenlemede müesseseye ilişkin birtakım muğlaklıklar bulunması sebebiyle meydana gelebilecek ve cevaplanması gereken bazı sorunlar mevcuttur. Bu sorunlardan ilki, verilen ilk karar ile hükmün tamamlanması sonucu verilen ek karara karşı kanun yoluna başvuru sürelerinin ayrı işlemesi ve bu kararların ayrı kesinleşmesi sebebiyle çelişkili kararların ortaya çıkma ihtimalidir. Bir diğeri ise bu kararların birbirlerinden ayrı icra edilip edilemeyeceği ve kararlar ayrı icra edilirse bu icra takiplerinin birleştirilip birleştirilemeyeceği şeklinde özetlenebilir. Bu çalışmada da ilk karar ile ek kararın kesinleşmesi ile cebrî icrası bakımından ifade edilen problemler çerçevesinde sorunun tespiti yapılmış ve çözüm önerilerimiz sunulmaya çalışılmıştır.
Article 305/A of the Code of Civil Procedure (Law No. 6100) was enacted pursuant to the Law on Amending the Code of Civil Procedure and Other Laws (Law No. 7251), and the institution of “completion of judgments” was introduced into our legal system. According to the article, “within one month from the notification of the judgment, each party may request a supplementary ruling from the court for matters left undecided partly or as a whole, even though they were asserted or ought to be resolved ex officio. Appellate remedies are available against these rulings.” Although this article, which allows the court to supplement its previous judgment, is completely new to the civil judiciary, it is actually an adaptation of article 437/4 of the Code of Civil Procedure, which allows this procedure in arbitration. Through completion of judgments, a supplementary ruling may be requested from the court to avert any omission in the judgment if a claim in accumulation was left unresolved or if such judicial costs as the attorney’s fee were not decided upon. This legislation serves the principle of procedural economy and the realization of a more effective legal protection. However, because completion of judgments is a brand-new institution in the civil judiciary with an ambiguous nature, several problems must be addressed. These problems can be classified into two categories: the possibility of contradictory judgments due to separate appellate remedies for both rulings, and the question of whether these judgments may be executed separately and, if so, whether they may be joined in the enforcement procedure. This paper examines these issues and presents possible solutions.
Field : Hukuk
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
