Views
8
Downloands
1
On dokuzuncu yüzyılda Müslümanlar ilim, kültür ve sanatta giderek gerilemiş, medrese ve tekkeler de dinamizmini kaybetmeye başlamıştır. Diğer taraftan Ortadoğu’da siyasî ve toplumsal alanda meydana gelen olumsuz bazı gelişmeler, Müslüman toplumlar arasında çatışma ve huzursuzluğa yol açmıştır. Batı’nın, on dokuzuncu yüzyılda İslam dünyasına artan müdahalesi ise, var olan kötü durumu daha da derinleştirmiştir. Bu süreçte İslam toplumunu içine düştüğü bu durumdan kurtarmak amacıyla dinî ve tasavvufî kimliğe sahip birden çok yenilikçi ihyâ hareketi ortaya çıkmıştır. Bu hareketlerden biri de Ahmed b. İdris el-Fâsî’nin (öl. 1253/1837) kurduğu İdrîsiyye tarikatıdır. Karizmatik dinî bir şahsiyet olarak etrafında geniş bir entelektüel kesim oluşan Ahmed b. İdris, İslam toplumunun yeniden ayağa kalkmasının tasavvufî bir İslam dindarlığı temelinde Kur’ân ve Sünnet’e bağlı, bidatlerden uzak, toplumsal çatışmalardan kaçınan bir hareketle mümkün olacağına kanaat getirmiştir. Bu amaçla kurduğu tarikatın yapısını geleneksel Sünnî tasavvuf anlayışına göre oluştururken, öğreti ve uygulamalarını ise daha çok Selefî tasavvuf’a yakın bir çizgide şekillendirmiştir. Bu makalede İdrîsiyye tarikatının Sünî tasavvufî altyapısının Selefî tasavvufa evrilme sebepleri ile ıslahatçı-ihyâcı bir hareket olarak üstlendiği tebliğ misyonu irdelenmiştir.
In the nineteenth century Muslims gradually regressed in science, culture and art, and madrasahs and lodges began to lose their dynamism. On the other hand, some negative developments in the political and social field in the Middle East have led to conflict and unrest among Muslim societies. The increasing involvement of the West in the Islamic World in the nineteenth century further deepened the existing plight. In this process, more than one innovative revival movement with a religious and mystical identity emerged in order to save the Islamic society from this situation. One of these revival movements is Idrîsiyya Sufi Order founded by Ahmad b. Idris al-Fâsî (d. 1253/1837). As a charismatic religious figüre, Ahmad b. İdris was convinced that the re-emergence of the Islamic community would be possible with a movement based on a mystical Islamic piety, devoted to the Qur’an and Sunnah, away from innovations and avoiding social conflicts. For this purpose, while he formed the structure of the sufi order he founded according to the traditional Sunni Sufi understanding, he shaped his teachings and practices in a line more close to Salafi Sufism. In this article, the reason fort he evolution of the Sunni mystical infrastructure of the Idrisiyya Sufi order to Salafi Sufism and as a reformist-revivalist movement the mission of notification was examined.
Field : İlahiyat
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
