Görüntüleme
54
İndirme
17
Batı’da 1215 tarihli Magna Carta, Türkiye’de ise 1808 tarihli Sened-i İttifak ile başlayan hukuk devletine doğru evrilme süreci ve onun simgesi olarak ortaya çıkan anayasacılık hareketleri, “anayasa” ismini alan ve hukuki bir belge olmaktan çok siyasi bir belge ile somutlaşmaktadır. Osmanlı Devleti döneminde yaşanılan anayasallaşma ve ilk anayasanın oluşumu sürecinde, bu süreci yönetecek iç dinamikler gelişemediği için anayasası, uluslararası dinamiklerin etkisi altında hazırlanmıştır. Böylece yukarıdan bahşedilerek toplum katına indirilen 1876 tarihli Kanun-i Esasi’nin oluşumu ve yürürlük kazanmasındaki koşulları o dönemin egemen yönetim zihniyeti ile Türk anayasacılığı ve anayasallaşma kültürünün temelleri atılmıştır. 1924 Teşkilatı Esasiye Kanunu’na kadar yürürlükte olan 1876 Kanun-i Esasisi, 1960’a kadar birbirini izleyen alt dönemlere damgasını vurmuştur. 1961 ve 1982 anayasaları ise anayasal demokrasinin kurumsal temellerinin geliştirildiği dönem olarak farklı süreçleri ifade etmektedir. Yürürlükte olan 1982 anayasası, ürettiği anayasa teori ve pratiği ve parlamenter sistem geleneği ile demokratik liberal sistem içinde, "devlet otoritesi/iktidarı" egemen ayrık bir kategori oluşturmaktadır. Bu durum Türk modernleşmesinin temel paradokslarından biri haline gelmiştir. Bir toplumda yürürlükte olan “anayasa”, her şeyden önce o toplumun genetik kodları ile uyuşup uyuşmaması ile ilgilidir. Anayasa, Türk toplumunda, temel işlevinden başkalaştırılarak adeta anayasanın ‘yabancılaş(tırıl)ması ve araçsallaş(tırıl)ması’ ile ilgili bir durum sergileyerek, “toplumu yönetmenin aracı” haline ge(tiri)lmiştir.
In the West, the Magna Carta of 1215 and in Turkey, the process of evolution towards the rule of law, which began with the Sened Alliance of 1808, and the constitutional movements that emerged as its symbol, are characterized by a document that takes the name "constitution" and is more political than a legal document. In the process of constitutionalization and the formation of the first constitution during the Ottoman state, the constitution was prepared under the influence of international dynamics, because the internal dynamics that would govern this process were not developed. Thus, the conditions for the formation and enforcement of the 1876 Law-i Essasi, which was submitted to the community, were put on the basis of the ruling government mindset of that period and the foundations of the Turkish constitution and constitutionalization culture. The Law-i of 1876 which was in force until the Organization Basic Act of 1924, was a sign of the sub-periods that followed each other until 1960. The Constitutions of 1961 and 1982 represent different processes as the period when the institutional foundations of constitutional democracy were developed. The current 1982 constitution, its constitutional theory and practice and the tradition of the parliamentary system and the democratic liberal system, forms a dominant separate category of "state authority/power". This has become one of the main paradoxes of the modernization of Turkey. The "constitution" that is in force in a society, first of all, concerns whether that society is compatible with the genetic codes or not. The Constitution, in the Turkish society, with the distinction from its fundamental function, showed a situation related to the ‘strangers’ and the ‘instruments’ of the constitution, became the ‘medium of managing society’.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley