Özet:

Kökleri Arap toplumundaki halk anlatılarına dayanan Leylâ ile Mecnûn, ilk olarak İran edebiyatı şairlerinden Nizâmî-i Gencevî (öl. 1204) tarafından planlı bir hikâye şekline getirilerek kaleme alınmıştır. Hikâye, yazıldığı tarihten itibaren pek çok şairin ilgisini çekmiş ve yeniden üretilmiştir. 16. yüzyıl Klâsik Türk edebiyatı şairlerinden Fuzûlî tarafından kaleme alınan Leylâ vü Mecnûn adlı eser Türk edebiyatındaki en güzel Leylâ ile Mecnûn olarak kabul edilir. Söz konusu hikâye Fuzûlî’den sonra da yazılmaya devam etmiştir. Bunun yanında Klâsik Türk edebiyatı ile sınırlı kalmamış, yeni türlerin Türk edebiyatına yerleşmeye başladığı modernleşme döneminde ve sonrasında da üretilmiştir. Fuzûlî’den yaklaşık dört asır sonra Leylâ ile Mecnûn kaleme alan isimlerden biri de Aziz Nesin’dir. Daha çok mizahi ve eleştirel yönleri ağır basan eserleri ile tanınan Aziz Nesin, Fuzûlî’ye ait mesnevîden hareketle hikâye tarzında bir Leylâ ile Mecnûn kaleme almıştır. Söz konusu hikâyeyi yazarken kurguda yaptığı küçük değişikliklerin haricinde olay örgüsünde Fuzûlî’ye bağlı kalan Aziz Nesin, asıl özgünlüğü hikâyenin içinde yer yer kullandığı şiirlerde yakalamıştır. Bu çalışmada, Fuzûlî’ye ait Leylâ vü Mecnûn mesnevîsi ve Aziz Nesin’e ait Leylâ ile Mecnun hikâyesi mukayese edilecek, hikâyelerde yer alan şiirler dil ve üslûp açısından incelenecektir.

Anahtar Kelimeler: