Özet:

Bu çalışmanın amacı meslek yüksekokulu öğrencilerinin e-öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluklarını belirlemek ve bunun bölüm, sınıf, cinsiyet, e-öğrenme deneyimi, ev interneti varlığı, bilgisayar varlığı, anne-baba eğitim durumu değişkenlerine göre farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymaktır. Çalışmada nicel araştırma modellerinden tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın örneklemi 2020-2021 eğitim-öğretim yılında Akdeniz Bölgesi’nde bir üniversitenin meslek yüksekokulunda öğrenim gören 260 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Yurdugül ve Demir (2017) tarafından geliştirilen “Üniversite Öğrencilerinin E-öğrenmeye Yönelik Hazırbulunuşluk Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada aritmetik ortalama, standart sapma, minimum ve maximum gibi betimsel istatistiklerin yanı sıra bağımsız gruplar t-testi ve One Way Anova Testi kullanılmıştır. Anova testi sonucunda anlamlı farkın hangi gruplar arasında olduğunun belirlenmesinde Scheffe testi kullanılmıştır. Çalışmada meslek yüksekokulu öğrencilerinin e-öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluğunun yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Teknik programdaki öğrencilerin sosyal programda öğrenim görenlere, daha önce e-öğrenme deneyimi olanların daha önce e-öğrenme deneyimi olmayanlara, evde interneti olanların evde interneti olmayanlara, annesi lise mezunu olanların annesi okuryazar olmayanlara göre e-öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluğunun daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sınıf, cinsiyet ve baba eğitim durumu değişkenlerine göre ise anlamlı farklılığın olmadığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: