Özet:

Günümüzde Kur’an-ı Kerim öğretiminin genellikle lafız ve hıfz çerçevesinde olması sebebiyle öğrencilerin Kur’an’la ilişkileri yüzeysel denebilecek düzeyde kalmaktadır. Kur’an onların hayatına yansımamakta, şahsiyetlerini şekillendirmemektedir. O halde yapılması gereken şey Kur’an öğretiminin Asr-ı Saâdet’teki gibi amele yönelik olarak yeniden değerlendirilmesidir. Meseleye bütüncül bir yaklaşımla, tefsir, tefekkür, tatbik ve tebliğ boyutlarının oluşturulması gerekir. Bu aşamalar tatbik edilirken tefsir kısmında Kur’an ilmini alan öğrenci, tefekkür kısmında Kur’an’ı hazmetmelidir. Öğrenciye bildikleri ile amel etmesi için ilgili sure ve ayetler belli bir süre ile hayatlarına tatbik ödevleri verilmelidir. Ardından öğrenciler seviyelerine göre yaşadıkları hususları tebliğ için yönlendirilmelidir. Kur’an’ı Kerim öğretiminde ister Kur’an Kursları ister İmam Hatip Liseleri olsun öğrenilecek ve ezberlenecek bütün sureler aynı minval üzere yapılandırılmalıdır. İlahiyat Fakültesi döneminde de bunlara ek olarak öğrenilecek kısımlar aynı minval üzere devam etmelidir. Kur’ân öğretimi bu şekilde bütüncül yaklaşımla düzenlendiğinde, öğrencilerin Kur’ân’la nitelikli buluşmasına, Kur’ân-ı Kerim’in güzelliklerini keşfetmelerine, Kur’ân-ı Kerim’in en azından bir kısmının hayatlarına anlam katmasını sağlamaya, şahsiyetlerinin Kur’ân-ı Kerîm merkezli şekillenmesine büyük faydaları olacaktır.

Anahtar Kelimeler: