Özet:

Feminizmin 18.yüzyılda Batı’da kadınların, ataerkil düzene ait norm ve değerlere, cinsiyetçi politikalara karşı başlatmış olduğu mücadelesi tarihsel süreç içerisinde çeşitli akımlar halinde devam etmiştir. Birinci dalga olarak adlandırılan ilk feminist hareket, yasal ve kurumsal düzenlemelerle kadın haklarının koruma altına alınmasına yönelik, eşit vatandaşlık, siyasal ve kamusal hak talepleri üzerine iken; 1960’larda başlayan ikinci dalga, ev içi roller, cinsler arası eşitlik, kadının bedeni ve doğurganlığı üzerinde söz sahibi olabilmesi konuları üzerine mücadele verilen bir süreç olmuştur. Kamusal alana kadınların eşit şekilde çıkma talebi, Türkiye gibi Batılılaşma gayreti içerisinde olan Müslüman ülkelerde, kadının dini kimliği ve göstergesi olan örtüsü noktasında tartışmaların yaşanmasını beraberinde getirmiştir. Bu noktada kamusal alanın içi ve kamusal alana nelerin taşınıp taşınamayacağı sorusu gündeme gelmiştir. Üçüncü dalga ise, kadınların bireysel tercihleri ve sınıfsal, dini, etnik farklılıkları üzerine yoğunlaşan, ana-akım feminizmi ise Avrupa-merkezci bakış açısıyla kadın sorunlarını ele alması noktasında eleştiren bir hareket olmuştur. Beyaz üst ve orta sınıfı teşkil eden ana-akım feministlerin, ‘kızkardeşlik’ vurgusu altında tüm dünya kadınlarının yaşadıkları sorunları eş tutması, kültürel, sınıfsal ve dini farklılıkların göz ardı edilmesine, Batılı kadın modeline uygun kadınların özgürleşmiş, Batı-dışı kadınların ise daha az kadın olarak algılanmasına neden olmaktadır. 

Anahtar Kelimeler: