Atıf Sayısı
5
Görüntüleme
113
İndirme
51
Bu araştırmanın amacı, üniversitede okuyan, bireysel ve takım sporu ile uğraşan sporcuların ve sedanterlerin benlik saygısı düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışmaya Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yaşar Doğu Spor Bilimleri Fakültesi’nde okuyan bireysel sporlar ile uğraşan 100 sporcu, takım sporlarıyla uğraşan 100 sporcu ve hiçbir spor branşı ile uğraşmayan Eğitim Fakültesi’nde okuyan 100 sedanter olmak üzere toplam 300 kişi katılmıştır. Çalışmada veri toplama tekniği olarak yüz yüze görüşme, katılımcıların benlik saygısı düzeylerini tespit etmek için Arıcak (1999) tarafından geliştirilen “Benlik Saygısı Ölçeği” kullanılmıştır. Bireysel sporlar ile uğraşan sporcuların alt boyutlardan biri olan “benlik değerinin” ve “depresif duygulanım” değerinin istatistiksel olarak takım sporcularından ve sedanterlerden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0.016). Cinsiyete ve ailenin aylık gelir düzeyine göre benlik saygısı düzeylerinin hiçbir alt boyutunda farklılaşma olmadığı tespit edilmiştir. Bireysel sporlar ile uğraşan sporcuların benlik saygısı düzeyleri takım sporcularından ve sedanterlerden daha yüksek olduğu sonucuna varılmıştır. Cinsiyet ve ailenin gelir düzeyi benlik saygısını etkilememektedir. Yalnız kalanların benlik saygısı düzeyleri ise ailesi ile veya yurtta kalanlara göre daha yüksektir Bireysel sporlarla uğraşan sporcuların rakibiyle tek başına mücadele etmek zorunda olması daha fazla sorumluluk almasını gerektirmektedir. Bu sorumluluk sporcuya daha fazla kendine güvenme hissi vererek sporcunun benlik saygısını da arttırdığı düşünülmektedir. Takım sporu ile uğraşan sporcular da, benzer düşüncelerle takımları için gerekli sorumlulukları aldığında ve kendilerine daha fazla güvendiklerinde, benlik saygılarının yükselmesi kaçınılmaz olacaktır. Ayrıca sedanterlere spor yapmaları için gerekli ortamın sağlanması ve teşvik edici unsurların arttırılması gerekliliği ortaya çıkmıştır.
The objective of this study is to compare the self-esteem levels of athletes who do individual and team sports and sedentary individuals. University of Ondokuz Mayıs Yasar Doğu Faculty of Sport Sciences at studying, a total of 300 individuals, 100 athletes doing individual sports, 100 athletes doing team sports and 100 sedentary individuals who were not doing any sports studying at the Faculty of Education, participated in the study. As a study and data collecting method face to face conversation method, in order to find out the self-esteem levels of the participants, “Self-Esteem Scale” developed by Arıcak (1999) was used. It was found that the “self-worth” and “depressive mood” values of athletes who were doing individual sports were statistically higher than those of athletes doing team sports and sedentary individuals (p<0.0166). No differences were found in any of the sub-dimensions of self-esteem levels in terms of gender and family’s monthly income. It was concluded that the self-esteem levels of athletes who were doing individual sports were higher than those of athletes who were doing team sports and sedentary individuals. Gender and family’s income level do not have an influence on self-esteem. Self-esteem levels of the individuals staying alone are lower than those who stay with their family or in the dormitory. The fact that the athletes who engage in individual sports have to struggle with their opponent alone requires more responsibility. This responsibility is thought to increase the athlete's self-esteem, giving the athlete more sense of self-confidence. If athletes dealing with team sports get the same responsibilities for their teams as well, and they are more confident in themselves, it will be inevitable to raise their self-esteem. It is also necessary for the sedanters to provide the necessary environment for sports and to increase the incentive.
Alan : Spor Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
