Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
11
İndirme
1
GİRİŞ: Çalışmamızın amacı sık aralıklı insülin tedavisi almakta olan tip 2 diyabet hastalarında farklı insülin tiplerini günlük insülin doz ihtiyacı ve tedavi başarısı açısından karşılaştırmak, yüksek dozlara rağmen tedavi başarısızlığının sebeplerini irdelemektir YÖNTEM: Retrospektif olarak dizayn edilmiş olan çalışmamıza bazal bolus insülin tedavisi altındaki 198 tip 2 diyabet hastası dahil edildi. Hastalar aldıkları insülin tiplerine göre 3 gruba ayrıldı (Grup 1: Kısa ve uzun etkili analog insülin alanlar(n: 83), Grup 2: Kısa ve uzun etkili regüler insülin alanlar(n: 58), Grup 3: Regüler insülin + uzun etkili analog insülin alanlar(n: 57)) Hasta takip dosyalarından demografik veriler ve günlük insülin doz bilgileri kaydedildi. Bu veriler ve hedef HbA1c düzeyine ulaşma oranları gruplar arasında karşılaştırıldı. Ayrıca, glisemik hedeflere ulaşılabilen ve ulaşılamayan hastaların insülin dozları karşılaştırıldı. BULGULAR: 198 hastanın 123’ü (%62,1) kadın 65’i (%47,9) erkektir. Üç grubun yaş ortalaması sırasıyla 55,81± 8,1, 58,3 ± 8,9, 58,3± 8,8 dir. HbA1c düzeyleri Grup 1 de 8,72± 1,65, Grup 2 de %9,02± 1,98, Grup 3 de ise %9,05 ± 2,24 saptanmıştır. Hedef A1c değeri %7 nin altına ulaşma oranları analog tedavi grubunda %27,7, regüler tedavi grubunda %25,9, regüler+analog tedavi grubunda ise %31,6 dır (p >0,05). Üç grubun günlük bolus ve bazal insülin dozu, total ve kg başına insülin dozu ve bazal bolus oranı anlamlı farklılık göstermemiştir(p > 0,05). Grup 1 ve Grup 2 de glisemik kontrol hedefine ulaşılamayan hastalarda günlük total insülin dozları,Grup 3 de ise bazal insülin dozu hedefe ulaşılanlardan anlamlı olarak daha yüksek saptandı. SONUÇ: Analog ve regüler insülinler arasında doz analizlerinde belirgin farklılık saptamadığımız çalışmamızda en önemli sonuç olarak yüksek insülin dozlarına çıkmanın glisemik kontrol için yeterli olmayabileceği ortaya konulmuştur. Bu hastalarda altta yatan neden aranmalı, düzeltilebilecek nedenler ortadan kaldırılmalıdır. (SETB-2018-10-140)
Introduction: The aim of our study is to compare different types of insulin in type 2 diabetic patients who are frequently receiving interim insulin treatment in terms of daily insulin dose needs and therapeutic success, to identify the causes of treatment failure despite high doses Method: Retrospective designed our study included 198 type 2 diabetic patients under basal bolus insulin treatment. Patients were divided into 3 groups according to the types of insulin they received (Group 1: Short and long-effective analog insulin fields(n: 83) , Group 2: Short and long-effective regular insulin fields(n: 58) , Group 3: Regular insulin + long-effective analog insulin fields(n: 57) ) Patient tracking files recorded demographic data and daily insulin dose information. These data and the reach rates to the target level HbA1c were compared between groups. In addition, insulin doses were compared to patients who could and could not reach glycemic targets. 123 of 198 patients (62.1%) are female and 65 (47.9%) are male. The average age of the three groups is 55,81±8,1, 58,3±8,9, 58,3±8,8 respectively. HbA1c levels were 8.72 ± 1.65, 9.02 ± 1.98, and 9.05 ± 2.24 in Group 1. The target value A1c is below 7% in the analog treatment group is 27.7%, in the regular treatment group is 25.9%, and in the regular + analog treatment group is 31.6% (p > 0.05). The daily bolus and basal insulin doses of the three groups, the total and kg insulin doses and the basal bolus ratio did not differ significantly (p > 0,05). In Group 1 and Group 2, the total daily insulin doses were significantly higher in patients who were unable to
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
