Özet:

Türkiye’de, kadim ve güçlü bir muhafazakâr şiir geleneği olmakla birlikte modern anlamda İslamcı şiirin ortaya çıkışı, İslamcılık hareketine dayanır. Mehmet Akif’in öncülüğünü yaptığı İslami şiirdeki modernleşme hamlesi, esas ivmesini Necip Fazıl Kısakürek’le kazanır. Necip Fazıl’dan sonra ise Modern İslami Şiir, iki kanava üzerinden şekillenir. Bunlardan ilki kültürel, manevi ve dini değerleri merkeze alan ve daha ziyade dikey anlamda ilerleyen felsefi, varoluşsal ve içsel bir üslup inşa eden söylemdir. Diğeri ise yatay anlamda ilerleyen politik, eylemci ve dışsal bir üsluba dayanır. İlk eğilim İkinci Yeni şiiriyle İslami içeriği birleştiren Sezai Karakoç çizgisinde gelişirken ikinci eğilimi ise Marksist dünya görüşünden gelip radikal imgelerle lirik bir duyuşu sentezleyen İsmet Özel temsil eder. Yalnız Modern İslami şiirin değil, aynı zamanda Türk edebiyatının bu iki önemli şairi, poetik fikirleriyle özellikle 1980’den sonra daha da yaygınlaşan Modern İslami şiire yön verir. Bu nedenle Sezai Karakoç’un ve İsmet Özel’in şiir/şair üzerine kaleme aldıkları poetik yazıları değerlendirilmelidir. Çünkü bu iki şairin şiirleri üzerine hem çok sayıda araştırma ve analiz yapılmıştır hem de sadece şiir yorumlamalarına dayanan hermenötik bir yaklaşım, konunun anlaşılmasında eksik kalabilir. Bu bağlamda Sezai Karakoç’un Edebiyat Yazıları-I/II adlı yapıtları ileİsmet Özel’in Şiir Okuma Kılavuzu’nuanaliz etmek Modern İslami şiirin genel özelliklerini ortaya koymada faydalı olacaktır.

Anahtar Kelimeler: