Özet:

Miladi takvimin ilk yüzyıllarına kadar eskiye dayanan ve zengin kaynaklara sahip olan Ermeni tarihçiliğinin, Türk tarihi açısından değerlendirilmesi gerekmektedir. Ermeni tarih kitaplarının genellikle kilisede din adamları tarafından yazıldığı malumdur. İlk kaynaklarda bunun etkisini, sonra yazılan tarih kitaplarında ise “sözde Ermeni Soykırımı” motifini, Diaspora Ermenilerinin de büyük desteğiyle ulus bilincini uyandırmak ve bu bilinci canlı tutmak amacıyla her alanda olduğu gibi tarih eğitiminde de kullandıklarını görüyoruz. Tarihçiliğin ve tarih eğitiminin ilke edindiği önemli hususlar, Ermeni tarih yazıcılığında kayda alınmamıştır. Bizans döneminde seçtikleri Gregoryan mezhebinden dolayı Ermeni halkının yaşadığı baskı, tehcir ve soykırımlar sathi anlatılırken, Selçuklu ve Osmanlı döneminde yaşanan en ufak eksiklikler abartılarak sunulmaktadır. Bu hususlara dikkat çekerek çalışmamızda, Ermeni tarihçilerin eserlerinden, Bizans, Selçuklu ve Osmanlı dönemini anlatan örnek satırlar sunulmaktadır. Ayrıca bu çalışmada Ermeni tarih kitaplarında ve Ermenistan Cumhuriyeti'nde ders kitabı olarak okutulan kitaplarda yer alan Türk tarihine ait anlatımların ortaya konulması amaçlanmaktadır. Bu yapılırken de, Ermenilerin tarihini konu alan Ermenice kitaplardan yapılan çevirilerde Türklerle ilgili tarih yazımlarında, değişik tarihlerdeki olayların anlatılış biçimlerinden hareketle bakış açılarının ve ifadelerinin ortaya konulmasına çalışılacaktır. Yine bu çalışmada siyaset, edebiyat, sanat vb. alanlarda şimdiye kadar birçok gelişmeye sebep olmuş “Ermeni Meselesi”nin ana temellerinin Türk-Ermeni münasebetleri bağlamında Ermenistan’da genç öğrencilere aktarılış tarzındaki yanlış ve eksikliklerin tespitine imkân verilecektir. Şöyle ki, Ermeni tarih eğitim politikasında yapılan bu yanlışların, onları ne kadar yanlış yerlere getirdiğini görmek zor olmayacaktır.

Anahtar Kelimeler: