Özet:

Şiirimizi bir bütün olarak değerlendirdiğimiz zaman, hiçbir dönemde birbirinden bağımsız şiir anlayışlarının oluşmadığı görülür. Tepki olarak ortaya atılan akımlarda bile, öncekinin bir devamı ve etkisi vardır. Dîvân şiiri ile Halk şiiri, gerçekte dili ve kültürü zenginleştiren iki önemli kaynaktır. Bedri Rahmi Eyüboğlu, halk edebiyatına duyduğu hayranlıkla ve halk edebiyatına yaklaşma çabasıyla bu kaynağı kullanarak kendine özgü bir üslup oluşturmuştur. Bu yönüyle eserleri halk edebiyatına uzanan bir köprü vazifesi görmüştür. Eyüboğlu, şiirin temel kaynağının türküler olduğunu düşünür. Bu nedenle şiirlerinde köy ve kasaba yaşamının, halk inançlarının, gelenek ve göreneklerin izleri vardır. Sanatın farklı alanları ile ilgili görüşlerini belirttiği Delifişek adlı eserinde, şiiri her şeyden önce gideceği yere ulaşan bir delifişeğe benzetir. Türküleri, “şiir balı” olarak tanımlar. Eyüboğlu hem ressam hem şairdir, hem yazar hem heykeltıraştır, hem öğretmen hem de mozaik sanatçısıdır. Bedri Rahmi, sanatın bütün dallarına yeteneğini ve renkli kişiliğini yansıtmayı başarmıştır. Halk kültüründen faydalanarak güzel sanatların diğer dallarıyla edebiyatı birleştirmeyi başarmış nadir sanatçılarımız arasında kalıcı yerini almıştır. Bu çalışmamızda bütün bu niteliklere sahip Eyübuoğlu’nun Delifişek adlı eserinden hareketle halk edebiyatı ve resim sanatı ile ilgili düşünceleri ile bu düşüncelerinin şiirlerindeki yansımalarını ele alacağız. Çalışmada, betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Bu amaçla, Eyüboğlu’nun dil, edebiyat ve resim sanatı üzerine görüşleri eserlerinden örneklerle yorumlanmıştır.

Anahtar Kelimeler: