Görüntüleme
45
İndirme
10
Türk antroponimi kültürel ve linguistik özellikler taşımasının yanında milli kimliğin açık bir ifadesidir. Türk ad bilimini etkileyen Arapça ve Farsça izleri bir tarafa bırakılırsa özgün Türk adlarının farklı tarihi dönemlere ait kültür zenginliğini taşıyarak Türk milletinin geleneksel mirasını yansıttığı görülür. Türkçede yabancı etkilere/kültürlere dayanmadan kurulan kişi adlarında tür adlarının da morfolojik bir değişim geçirmeden kullanılabilir olması çevirilerde sıkıntılara neden olmaktadır. Kişi ad ve soyadları; ad kökenli olmayan diğer sözcük türlerinden de meydana gelebilir. Kişi adlarını belirtmek için söz konusu dilbilgisel birimleri büyük harfle yazmak yeterlidir. Bu durum, tecrübesiz bir çevirmeni yanıltabilmekteyse de yine de büyük bir hata yapmasına yol açmaz. Ancak Türkçede gramatikal cinsiyetin olmaması, metinlerin gramatikal cinsiyet özelliklerine sahip kişi adlarını içeren dillere çevirisinde güçlük yaratabilir. Bu tür güçlükler genellikle metnin bağlam bütünlüğü göz önünde bulundurularak çözülebilir. Buna rağmen, kullanılan kişi adının erkeğe mi yoksa kadına mı ait olduğu konusunda oluşan tereddüt, daha fazla çaba ve araştırma gerektirir. Dolayısıyla çevirinin doğru bir şekilde yapılmasını zorlaştırır. Türkçenin; okurları ve çevirmenleri oldukça ciddi bir zihin karışıklığına iten bu kültürel ve lengüistik özelliği, yazar Başar Akşan’ın ‘100’ adlı romanında göze çarpar. Dolayısıyla bu konu; üzerinde özenle çalışılacak bir analiz gerektirir.
Turkish antroponicism is a clear expression of national identity in addition to its cultural and linguistic characteristics. If the Arabic and Persian traces that influence the Turkish name science are left side by side, it appears that the original Turkish names carry the cultural wealth of different historical periods and reflect the traditional heritage of the Turkish people. In Turkish, the name of the species in the people founded without the basis of foreign effects/cultures can also be used without a morphological change, causing trouble in translations. The person’s names and surname may also be derived from other kinds of words that do not originate from ad. To indicate the names of the person, it is sufficient to write the relevant linguistic units in large letters. This situation, though an unexperient translator can be misleading, does not make him make a big mistake. However, the absence of grammatical gender in Turkish can cause difficulties in translating texts into languages containing the names of persons with grammatical gender characteristics. Such difficulties can often be solved taking into account the context integrity of the text. Nevertheless, the doubt that the name of the person used belongs to a man or a woman requires more effort and research. It makes it difficult to perform the translation correctly. This cultural and linguistic characteristic of Turkish, which pushes readers and translators into a very serious mind confusion, is noted in the novel '100' of the writer Başar Akşan. Therefore, this subject requires a careful analysis on it.
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley