Özet:

Mersiye ölen bir kişinin ardından duyulan üzüntüyü dile getiren en eski şiir türlerinden biridir. Ölüm acısının şairlerce dışa vurumu olan mersiyelerde ölen kişinin ardından duyulan üzüntünün yanı sıra, ölüme bakış, inanç sistemi, çeşitli olaylar, ölen kişi ve şair hakkında kişisel bilgiler de yer almaktadır. Türk edebiyatında mersiye kaleme alan şairlerinden biri de Nergisî’dir. Asıl adı Mehmed olan Nergisî, Saraybosnalıdır. Nergisîzâde, Nergiszâde isimlerini de kullanmış ancak daha ziyade, Nergisî ismiyle tanınmıştır. İstanbul’a gelip Kâfzâde Feyzullah Efendi’ye intisap etmiştir. Nesir üstadı olarak tanınan Nergisî, aynı zamanda şuara tezkirelerinde ismi geçen bir şairdir. Bazı kaynaklarda, divan sahibi olduğu veya bir şiir mecmuasının bulunduğu kayıtlıdır. Nergisî’nin mensur eserlerinde yer alan şiirlerinin yanında çeşitli mecmualarda da şiirleri bulunmaktadır. Şiir mecmualarında ve bazı divanlarda yer alan şiirlerinden biri de Kâfzâde Fâizî’nin ölümü üzerine yazdığı mersiyedir. Terkib-bend nazım şekliyle yazılmış bu mersiye, sekiz bendden oluşmaktadır. Şair, bu mersiyesinde çok sevdiği dostunun ölümünden duyduğu derin üzüntüyü samimi bir dille ifade etmiştir. Bu çalışmada, Nergisî’nin Kâfzâde Fâizî için yazdığı mersiyenin biçim ve muhtevası üzerinde durulacak ve manzumenin karşılaştırmalı metni verilecektir.

Anahtar Kelimeler: