Görüntüleme
1.564
İndirme
35
Sesli Dinleme
9
Bu çalışmada, Cengiz Aytmatov’un “Beyaz Gemi” eserinde işlenen yaşam olaylarını ve betimlenen çocuk işleyişinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Aytmatov bir çok eserinde Kırgız halkının yaşadığı trajedik olayları anlatmıştır. Hem kendisinin hem de toplumun yaşadığı olayları kaleme geçirmede usta bir yazardır. Beyaz gemi romanın kahramanı, yedi yaşında bir çocuktur. Adsız çocuk, annesi ve babası ayrılmış ve annesi tarafından dedesi olan Mümin dedenin yanında büyümektedir. Mümin dede ona kendi Buğu soylarına dair masallar ve efsaneler anlatır. Bu yüzden çocuk dedesini çok sever. Dedesini anlattığı efsanelerden Maral Ana efsanesi çocuğu en çok etkileyen efsanedir. Çocuk, dedesi Mümin tarafından geleneklere duyarlı ve saf insanlık bilincini taşıyan birey olarak anlatılır. Eserde çocuk dağılmış bir ailenin çocuğu olarak dedesini yanında ninesi, teyzesi Bekey ve eniştesi Orozkul ile diğer ailesi Seydakmat ve eşi Gülcamal ile yaşamaktadır. Çocuk babasının bir gemide çalıştığını ve bir gün gelip kendisini alacağını zannetmektedir. Romanda adsız çocuk aile ortamındaki samimi ve sıcak sevgiden mahrumdur ve hiçbir arkadaşı olmayan çocuk, daima yalnızdır. Dedesinin aldığı dürbün ve çanta onun sır dolu arkadaşıdır. Çocuk, dedesinin verdiği dürbün ile Issık Göl’den geçen gemilere bakmaktadır. Çocuk, babasının buradan geçen gemide olduğunu düşünmektedir. Bu bakışlarda bir gün geçeceğini düşündüğü beyaz gemiyi, kendine ve babasına mutluluklar getireceğini hayal eder. Hayata anne ve babasından yoksun başlayan çocuk, hep hayaller kurar. Beyaz Gemi’deki adsız çocuk, savaş ortamında olmamasına, savaşın verdiği zorlukları çekmemesine rağmen diğer çocuklardan çok daha şanssızdır. Çünkü adsız çocuğun ne annesi ne de babasıyla bir yaşantısı olmadığı gibi, kaldığı ortam da sürekli stresin hâkim olduğu zedeleyici bir ortam vardır. Nine, öz ninesi değildir ve dede Mümin’i sürekli azarlamaktadır. Damat Orozkul, çocuğu olmadığı için Bekey Teyze’yi bayıltana kadar dövmekte, sövmektedir. Bilinçaltında, sürekli stresli olan bu aile ortamından uzaklaşma fikri vardır. Bir balığa dönüşme isteği ve hayali, bu kaçışın dışa vurumudur. Çocuğun kutsal bildiği Maral Ana’nın dedesi tarafından öldürülmesi, kendisi ve yaşamla kurduğu bağlarını koparır. Kurtuluşu temsil eden geyik öldürülünce artık çocuk için yaşamın bir önemi kalmaz ve roman son bulur. Çocuk, Maral Ana’nın ölümüyle hayallerindeki beyaz gemiye yönelir ve ötelere bir balık olarak ulaşmak için derenin soğuk sularına küçük bedenini bırakır, intihar eder. Sonuç olarak bu çalışmada, her eserine kültür zenginliği katan Aytmatov’un eserinde, bir çocuğun hazin yaşam serüveni ve sonu betimlenmiştir. Ruhsal açıdan örselenmiş bir çocuğun nasıl depresyona girdiği ve özkıyıma yöneldiği anlatılmıştır. Pedagojik açıdan bakıldığında, mutsuz ve yoksun çocukların daha fazla psikolojik desteğe ihtiyacı olduğu görülmektedir. Bu açıdan bakıldığında ‘‘adsız’’ çocuk tiplerine ayrı bir özen gösterilmelidir. Devlet kurum ve kuruluşları, dernek ve vakıflar, aileler ve okul sistemi ile geniş bir kitle halinde onların sağlıklı büyümeleri için önlemler almaları önerilmektedir.
In this study, the aim is to determine the life events processed in the work of Cengiz Aytmatov's "White Ship" and the child's behavior described. Aytmatov in his many works described the tragic events of the Kyrgyz people. He is a great writer in the story of his and his people. The hero of the White Ship novel is a seven-year-old boy. The unnamed child, his mother and father are separated and grows up with the faithful grandfather, who is his grandfather by his mother. The faithful grandfather tells him stories and legends about his own Buga descendants. This is why the child loves his grandfather. Of the legends she tells her grandmother, the Maral Mother legend is the legend that influences the child most. The child is described by his grandfather as a person sensitive to traditions and carrying pure human consciousness. As a child of a broken family, his grandfather lives alongside his grandmother, uncle Bekey and uncle Orozkul and the other family Seydakmat and his wife Gülcamal. The child believes his father is working on a ship and one day he will come and take him. In the novel, the unnamed child is deprived of sincere and warm love in the family environment, and the child without any friend is always alone. His grandmother’s bag and bag is his secret friend. The child looks at the boats that pass through the lake with the mouth of his grandfather. The child believes his father is on the boat that passes. In these sights, he imagines that the white ship he thinks will pass one day, will bring happiness to himself and his father. The child who begins with the absence of his mother and father, always makes dreams. The unnamed child on the White Ship is much more unhappy than the other children, though he is not in the war environment and does not suffer the challenges of the war. Because, as the unnamed child has no life with his mother or father, the environment in which he remains is a stunning environment in which constant stress is dominated. Nine is not his own son, and his grandfather is constantly misleading the believer. The lady Orozkul, because she has no child, is killing until she is killing the aunt Bekey. In the subconscious, there is the idea of getting away from this family environment that is constantly stressed. The desire and dream to turn into a fish is the outbreak of this escape. The child's murder by the grandfather of Maral Ana, which he knows is holy, breaks his and his bonds with life. When the creep representing salvation is killed, life is no longer important for the child, and the novel finds its end. The child, with the death of Maral Ana, turns to the white vessel of his dreams and leaves his little body in the cold waters of the derm to reach the remains as a fish, committing suicide. As a result, in this study, the work of Aytmatov, which adds cultural wealth to each work, depicts a child’s treasure life and the end. It is told how a psychically disturbed child enters depression and turns to my selfishness. From a pedagogical point of view, it seems that unhappy and lacking children need more psychological support. At this point of view, a "unprecedented" child type should be given a separate care. Government institutions and organizations, associations and foundations, families and the school system are recommended to take measures for their healthy growth in a wide crowd.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
