Siyasal iletişim siyaset ve yurttaşlar arasındaki ilişkiyi ve bu grupların diğerleri ile olan bağlantısındaki iletişim yöntemlerini ayrıntılı olarak inceler. 2000’lerle birlikte dijital alanda yaşanan dönüşüme koşut olarak geçmişte hâkim olan siyasal iletişim yöntemleri yerlerini daha esnek, merkezi olmayan ve heterojen yapılara bırakmıştır. Her türlü siyasal enformasyona geniş çapta erişme ve paylaşma, ayrıca çevrimiçi ortamda siyasal aktivitelere katılma olanağı siyasal iletişimde dönüşüm yaşanmasına neden olmuştur. Bu çalışma alana katkı sağlayan bazı düşünürlerin tekno iyimser ve tekno kötümser araştırmalarının analizlerine odaklanarak dijital siyasal iletişim literatürünün bir değerlendirmesini yapmayı amaçlamaktadır.
Political communication examines in detail the relationship between politics and citizens and the methods of communication in the relationship of these groups with others. As a result of the transformation in the digital field with the 2000s, political communication methods that have dominated in the past have left their place to more flexible, non-centric and heterogeneous structures. Access and widespread sharing of all kinds of political information, as well as the possibility of participating in political activities online, has led to a transformation in political communication. This study aims to make an assessment of digital political communication literature by focusing on the analysis of the techno optimist and techno pessimistic research of some thinkers contributing to the field.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|