Görüntüleme
31
İndirme
9
Klasik Türk edebiyatı şairlerinin divanlarına bakıldığında az da olsa Arapça ve Farsça manzumelerin yer aldığı görülmektedir. Bu şahsiyetlerden biri de Klasik Türk şiirinin XIX. yüzyıl şairi Fennî’dir. 1850 doğumlu olan Mehmed Said Fennî, aslen Yozgatlıdır. Yaşamı boyunca değişik görevlerde bulunan şair 1918 yılında Ankara’da vefat etmiştir. Küçük yaşlarda aldığı eğitim yanında şiir sanatını çok geliştirmiş ve klasik dönem divan şairleriyle boy ölçüşecek düzeyde şiirler kaleme almıştır. Fennî’nin Bâkî, Fuzûlî, Nâbî ve Nedîm gibi zirve şairlerin şiirlerine yazdığı tahmisler ve nazireler onun klasik Türk şiirindeki yetkinliğinin bir göstergesidir. Farsça ve Arapçaya o dillerde eser verecek kadar hâkim olan Fennî, klasik Türk şiirinin son dönem şairlerindendir. Yaşadığı dönemden günümüze kadar sadece şairliğiyle değil aynı zamanda hattatlık ve hakkaklığı ile de dikkat çekmiş bir sanat adamıdır. Türkçe şiirlerinde olduğu gibi Farsça şiirlerinde de aşk ve aşkın hallerinden, sevgilinin güzellik unsurlarından, varlık ve olayların anlamlandırılması gibi konulardan bahsetmiştir. Ayrıca şiirlerinde bazı mefhumları dinî ve tasavvufî muhteva yönden değerlendirdiği görülmektedir. Şairin Divanı’ndaki Farsça şiirleri; bir tahmis, bir nazm ve üç gazel nazım şekliyle yazılmış manzumelerden oluşmaktadır.
When you look at the classical Turkish literature poets, it is apparent that there are little Arabic and Persian manuscripts. One of these characters is the XIX Classical Turkish poetry. The poet of the century. Mehmed Said Fennî, born in 1850, is originally Yozgatlı. The poet, who was in various functions throughout his life, died in Ankara in 1918. In addition to the education he received in his young age, he has greatly developed the poetry art and has received poems at a level to measure the size with the classical divan poems. Fennî's estimates and nazis written in the poems of the highest poems such as Bâkî, Fuzûlî, Nâbî and Nedîm are an indicator of his ability in the classical Turkish poetry. Fennî, who is sufficient to judge the Persian and Arabic in those languages, is one of the poetry of the latter period of the classical Turkish poetry. From the time he lived to the present day, he was an artist not only attracted by his poetry but also by his linearity and authority. As in Turkish poems, in Persian poems, he also talked about the states of love and love, the elements of beauty of his lover, the understanding of existence and events. In his poems, he has also seen some of his poems in the religious and tasavouffic direction. The Poet's Poems in the Divan are composed of manuscripts written in a form of a prediction, a nazm and three gazel nazm.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
