Özet:

Çevirinin dil öğretimindeki kullanımı hep tartışmalı bir konu olmuştur. Çeviri kelimesi akla dilbilgisi-çeviri yöntemini de getirmektedir. Dilbilgisi-çeviri yöntemi, modası geçmiş bir yöntem olarak eleştirilmektedir. Günümüzde pek çok İngilizce öğretmeni, öğretmen merkezli dilbilgisi-çeviri yönteminin pedagojik açıdan pek bir anlamı olmadığını ve yaratıcı düşünme becerileri açısından pasif öğrenen yarattığını kabul etmektedir. Bazı araştırmacılar da çevirinin dil derslerinde tamamen yasaklanması gerektiğini savunmaktadır. Halbuki, dilbilgisi-çeviri yöntemi ile çevirinin dil dersinde pedagojik bir araç olarak kullanılması birbirinden ayırt edilmelidir. Çeviri, gerçek dünyada gerçekleştiği için özünde iletişimsel bir aktivitedir. Çeviri, sınıf aktivitesi olarak kullanıldığında öğrenciler, bir şeyi nasıl söyleyeceklerini düşünebilir ve düşünme becerilerini geliştirebilirler.  Bu durum çalışmasında, B1 seviyesindeki 23 öğrenciden bir ay boyunca yazma dersinde bir görev olarak Türkçe şarkı sözlerini İngilizceye çevirmeleri ve bazı film sahnelerinin İngilizce altyazı çevirisini yapmaları istenilmiştir. Öğrenciler, bunu değerli bir aktivite olarak kabul etmiştir. Yapılan yarı-röportajlarda çeviri aktivitelerinin öğrencilerin kelime bilgisini geliştirmelerine yardımcı olduğu ve çeviri yaparken pragmatik faktörleri de göz önüne almaya yönelttiği ortaya konulmuştur. Ayrıca, anadilleriyle öğrendikleri yabancı dilin arasındaki farklara dair farkındalıkları artmıştır. Bu sebeple, çeviri görevlerinin dil öğretimine etkileri ve çevirinin dil öğretiminde en iyi şekilde nasıl kullanılacağı ileriki araştırmalarda daha ayrıntılı bir şekilde irdelenmelidir.

Anahtar Kelimeler: