Özet:

Çeviri alanındaki deneyimler göstermektedir ki, çevirinin iletişim dünyası için son derece önemli olan bu işlevi süreç içerisinde toplumlar arasındaki algılama mekanizmalarına olumlu yönde etki etmektedir. Ancak dilsel farklılıklardan dolayı ortaya çıkan iletişim sorunları, çeviri etkinliği bağlamında çevirmen ve yazar arasında bir sadakat şüphesine yol açmaktadır. Çevirmen, yazarın gerçek dünyadan sıyrılıp kendini özgürce ifade ettiği düşsel dünyasını başka bir d ile birebir aktarıyor mu, yoksa yazarın imgelemine kendince müdahalelerde bulunarak mı ele alıyor? Çeviri sorunlarının temel çıkış kaynağı olan bu soruya karşın, çeviride dilsel farklılıklar kadar sosyo-kültürel farklılıklarının da olduğu kaynak dil ve erek dil arasındaki kültürel eşdeğerliliğine birebir sadık kalarak sağlanmasının zorluğundan söz edebiliriz. Dolayısıyla, böyle bir gelişmenin, aslında birbiriyle hiç de uzak mesafelerde olmayan Türk ve Gürcü kültürleri arasındaki iletişimin kolaylaşmasına ve giderek artmasına yardımcı olacağı yadsınamaz bir gerçekliktir. Bu çalışmada, özgün dili Türkçe olan eserin Gürcü diline nasıl aktarıldığını ve bu aktarım şekillerini değerlendirme, ayrıca çevirmenin alan, konu ve dil bilgisini ne ölçüde hedef dile aktardığı incelenmiştir. Araştırmamızın sonunda irdelediğimiz çevirmenin genellikle kaynak dil odaklı bir çeviri anlayışını benimsediğini ve kaynak dilden erek dile aktarım yaparken ilk olarak kaynak dil kültürünü göz önüne aldığını gözlemledik. İncelediğimiz eser, yazınsal bir eser olduğu için biçim ve içeriğin bir bütün oluşturması gerektiğini belirttik.

Anahtar Kelimeler: