Görüntüleme
26
İndirme
9
Kur’ân’ın ve Sünnet’in İslâm’ın iki temel kaynağı olduğunda şüphe bulunmamaktadır. Müsellem bir gerçektir ki Zenâdika, bazı aşırı Râfizîler ve modern dönemde oryantalistlerden etkilenen Hint alt kıtasında ve Mısır’da ortaya çıkan Ehl-i Kur’an, İslâm tarihinde Sünnet’e dair bazı şüpheler izhar ederek Hz. Peygamber’in sünnetinin İslâm’ın zorunlu bir kaynağı olduğunu reddetmişlerdir. Ancak Sünnet’in otoritesi problemi, başka bir ifade ile Sünnet’in tamamının bağlayıcı olduğu, bağlayıcı ise hangi ölçüde ve ne tür Sünnet’in bağlayıcı olduğu meselesi Müslüman âlimler arasında tartışmalıdır. Kısaca bu problemin kaynağı, Sünnet’in ilahî vahiyle münasebetine bağlıdır. Bu sebeple Sünnet’in doğru anlaşılması ve otoritesinin tespit edilmesi, onun vahiyle münasebetinin isabetli bir şekilde tespit edilmesine bağlıdır. Ayrıca bu problemin çözümü, Hz. Peygamber’in Kur’ân’dan başka vahiy alıp almadığına dayanmaktadır. Bundan dolayı İslâm âlimleri bu hususta iki farklı görüşü benimsemişlerdir. Onların çoğu, vahyi, vahy-i metlüv ve vahyi gayr-i metlüv şeklinde iki kısma ayırmışlardır. İşte bu çalışma, konu ile ilgili çağdaş Müslüman âlimlerin farklı görüşlerini belirlemeye ve bu görüşleri gruplandırarak haklarında hüküm vermeye gayret etmektedir. İkinci olarak çalışmamız, onların kullandıkları delillerin muteber olup olmadığını, bu husustaki çeşitli yaklaşımları ve ne tür sonuçları olduğunu değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
There is no doubt that the Qur’ān and the Ṣunnaḥ are the two main sources of Islām. It is also axiomatic that throughout Islāmic history, only a few marginal groups such as Zanādiqa (heretics), some extremists named Rāfıḍis and Ahl al-Qur’ān, influenced by some orientalists, and emerged in the Indian sub-continent and Egypt in modern times, disregarded the Sunnah of the Prophet as an essential source of Islām by casting some doubts. But the problem of the authority of the Sunnah, in other words, whether the Sunnah is completely binding, and if it is, to what extent it is and which sorts of the Sunnah are binding is a controversial issue among Muslim scholars. Shortly, the source of this problem is related to the relationship of the Sunnah with the divine revelation (waḥy). The correct understanding of the Sunnah and the determination of its authority, therefore, depend on the determination of its relationship with waḥy. The solution of this problem is also based on whether the Prophet received any waḥy apart from the Holy Qur’ān. Accordingly, Muslim scholars have adopted different views on this matter. Most of them classified waḥy into two parts as al-waḥy al-matluw and al-waḥy al-ghayr al-matluw. Thus, this study is an attempt to determine and organize different opinions of contemporary Muslim scholars on this issue and assess them through classification in the first instance. Secondly, it will evaluate the validity of these arguments and discuss these varying approaches and the kind of results that they have caused.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
