Abstract:

Resmi rakamlara göre, 2018 yılı itibariyle, Türkiye'de üç buçuk milyonu aşkın Suriyeli göçmen bulunmaktadır ve Türkiyefazla Suriyeli göçmen barındıran ülke konumundadır. Türkiye’de şehir merkezlerine yerleşmiş olan Suriyeli ailelerin bireyleri yetersiz barınma ve çalışma koşulları ile birlikte, günlük yaşamlarında iletişim sorunları ve yeni yerleşmiş oldukları kente adaptasyon problemleri yaşamaktadır. Evlerinden uzak, yeni bir yaşam inşa etme sürecinde, gelecek kaygısı içinde yaşayan Suriyeli ailelerin çocuk olan bireyleri için de durum farklı değildir. Çalışmada, yoğun şekilde Suriye’den göç almış illerden biri olan Mersin ili kent merkezine yerleşmiş beş Suriyeli anne ve onların çocukları ile nitel görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Suriye’den Türkiye’ye zorunlu göç etmek durumunda kalmış olan Suriyeli ailelerin çocuklarının aile, okul, arkadaşlık ilişkilerine ve ev algılarına ilişkin ambivalans duyguları ve deneyimleri, ilişkisel sosyolojik bir bakış açısı ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulguları, Suriyeli çocukların aile ve sosyal ilişkilerinde pasif alıcılar konumunda olmadıklarını ve ailelerinin baş etme stratejilerini artırma, kardeşlerini destekleme, ebeveynlerine Türkçe öğretme ve ailenin sosyal ağlarını ve etkileşimlerini genişletme konularında aktif rol aldıklarını ortaya koymaktadır. 

Keywords: