Abstract:

Türk edebiyatı, dinî-ahlâkî konuları esas almış eserlerin oluşturduğu güçlü bir edebî geleneğe sahiptir. Bu gelenek özellikle İslam’ın Türkler tarafında kabulü ile geniş bir literatürü ortaya çıkarmıştır. Bu literatürün ortaya çıkmasında ve geleneğin oluşmasında İslâm’da ahlâkî bir emrin aynı zamanda dînî bir emir olmasının etkisi büyüktür. Zira din ve ahlâk o derece iç içe geçmiştir ki çoğu zaman bu iki kavram bir birinin yerine kullanılmıştır. Din ve ahlâk arasındaki bu ilişki, dinî esasları anlatmak noktasında yoğunlaşan nasihat-nâme türü edebî eserlerin de asıl niteliklerini belirlemiştir. Nasihat-nâme geleneğinin XVIII. Yüzyıldaki temsilecilerinden bir olan Şeyh Mûsâ Emânî bu alanda eserler kaleme almış ve bu yüzyılda iyice ilerlemiş olan toplumsal çözülmeye “gelenekçi” bir anlayışla yaklaşmıştır. Bu çalışmada öncelikle Şeyh Mûsâ Emânî’nin hayatı ve eserleri hakkında bilgi verilecektir. Ardından Virdü’s-Sâlihîn adlı eseri muhteva yönüyle incelenecek ve eser günümüz harflerine aktarılacaktır.

Keywords: