Abstract:

Ahi kültürü ve geleneği hakkında somut bilgi veren en önemli kaynaklardan birisi de Ahi Evran vakfiyeleridir. Bu vakfiyeler dönemin sosyal, kültürel, dinî, ekonomik ve siyasî yapısı hakkında bilgiler ihtiva etmektedirler. Türkiye Selçukluları zamanında en çok İzzeddin Keykâvus ve Alâeddin Keykubat tarafından geniş olanaklara sahip vakıflar kurulmuştur. Bu vakıf kurmanın temelinde iyilikseverlik, yardımseverlik, cömertlik, dünyada hayır ederek ahiret için sevap kazanma düşüncesi vardır. Ahi Evran ve Ahilik çalışmaları açısından büyük bir öneme sahip olan Kırşehir Ahi Evran vakfiyesi Hicri 676/Miladi 1277 tarihinde Arapça olarak tanzim edilmiştir. Günümüze bu vakfiyenin suretleri ulaşmıştır. Bu çalışmada beş ayrı vakfiyenin suretlerinin mukayesesi yapılmak suretiyle bilgiler değerlendirilmiştir. Buna göre yirmi yedi ayrı yerleşim yeri ve mevki adları tespiti yapılmıştır. Vakfiyelere göre Ahi Evran güzel ahlak sahibi, zamanın kutbu, dünyanın en olgun şahsiyeti, Pîr-i Pîrân (Pirlerin Piri) Şeyh Nasurüddin Ahi Evran’dır. O dünyanın fani olduğunu anladıktan sonra malını mülkünü vakfedip, kendi tasarrufundan çıkarmış, sürekliğini sağlamış ve bu durumu hukuken tescil ettirmiştir.

Keywords: