Abstract:

Otizmli bireyler, genel olarak sosyal ilişkilerde ve insanlarla iletişimde zorluk yaşmaktadır. Bu bireyler için sanat, alternatif bir ifade aracı olabilmekte ve sanat sayesinde biçimler dünyası doğrudan anlatım sağlayabilmektedir. Otizmli bireylerin dünyalarının yansıması olan sanatsal ifadelerin anlaşılması eğitim açısından gerekli olmaktadır. Sanat eleştirisi sayesinde sanatın iç yüzü ortaya konmakta ve eserin anlaşılması kolaylaşmaktadır. Doküman incelemesi şeklinde olan bu çalışmada otizmli bireylerin resimleri incelenmiştir. Jill Mullin’in 2009 da yayımladığı “Drawing Autism” adlı kitabında bulunan 115 resmin genel bir değerlendirmesi yanında seçilen bir resim, pedagojik sanat eleştirisi ve akademik eleştiriden faydalanılarak incelenmiştir. Bu çalışmanın sonucunda otizmli bireylerin resimlerinin yüksek bir farkla anlatımcı/dışavurumcu bir sanat kuramına sahip oldukları görülmektedir. Anlatımcı/dışavurumcu kuramın ardından biçimci kuramda resimler oluşturdukları görülmektedir. Otizmli bireylerin resimlerinin anlatımcı/dışavurumcu yapıda olması bu bireylerin sanatı bir ifade aracı olarak kullandıklarını göstermektedir. Ayrıca resimlerin biçimci kuramda olması bu bireylerin belli biçimler içinde sunma eğiliminde olduğunu göstermektedir. Clark’ın sanat eleştirisi yapılan resmi, anlatımcı/dışavurumcu bir sanat kuramına ve az da olsa biçimci kuram özelliklerine sahip olduğunu göstermektedir. Yapılan bu resim, anılan sanat kuramlarını çok iyi temsil ettiğinden başarılı olarak değerlendirilmektedir.

Keywords: