Abstract:

Bu çalışma romantik ilişki yaşayan bireylerin çocukluk dönemi örselenme yaşantıları ile ilişki doyumu ve evlilik beklentisi arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışma grubu Gaziantep ilinde ikamet eden ve romantik bir ilişki yaşayan 268 bireyden oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak “Çocukluk Dönemi Örselenme Yaşantıları Ölçeği Kısa Formu”, “İlişki Doyumu Ölçeği”, “Evlilik Beklentisi Ölçeği” ve araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Verilerin analizinde Spearman Sıra Farkları Korelasyon Katsayısı, Mann Whitney U Testi ve Kruskal Wallis Testi’nden yararlanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda katılımcıların çocukluk örselenme yaşantılarından en yüksek duygusal ihmali, en az cinsel istismarı yaşadıkları belirlenmiştir. İstismara kalma durumu cinsiyet açısından değerlendirildiğinde kadınların çocukluk dönemlerinde erkeklere göre daha fazla fiziksel, duygusal ihmal ve fiziksel istismara maruz kaldıkları bulunmuştur. Çocukluk döneminde ebeveyni evli ve birlikte olan katılımcıların ebeveynleri ayrı, boşanmış ya da vefat etmiş olan katılımcılara göre daha az örselenme yaşantısına maruz kaldıkları ve anne- baba tutumlarını ilgisiz olarak algılayan katılımcıların, demokratik, otoriter ve koruyucu olan katılımcılara göre yine daha fazla örselenme yaşantısına sahip oldukları bulunmuştur. Evlilik beklentisi ile çocukluk dönemi örselenme yaşantıları arasındaki ilişki incelendiğinde ise sadece cinsel istismarın evlilik beklentisi ile negatif yönde anlamlı ancak düşük düzeyde bir ilişki içinde olduğu görülmektedir. İlişki doyumunun çocukluk dönemi örselenme yaşantılarından duygusal istismar ile negatif yönde, orta düzeyde ve anlamlı bir ilişkisi varken, fiziksel ihmal ile negatif yönde anlamlı ancak düşük düzeyde bir ilişkiye sahip olduğu belirlenmiştir. Evlilik beklentisi ile ilişki doyumu arasındaki ilişki ise pozitif yönde anlamlı ancak düşük düzeydedir.

Keywords: