Abstract:

Bu çalışmada, Behçet Necatigil’in Türkçesi, bünyesinde barındırdığı orijinal özellikler çerçevesinde şiir dili üzerinden incelenmiştir. Necatigil, âdeta şifreli sözlere benzeyen, birçoğu devrik yapıda bulunan mısraları ile sıradan insanların sıradan çevrelerini, ruh hallerini, yaşadıkları muhiti kendine has şiir diliyle, yine kendine has şiir algısından geçirerek mısralarında işlemiştir. Okuru şiiri üstünde düşündürerek sosyal gerçeklikleri ortaya sermiştir. Şiirlerinin diliyle bir mahalle ortamını, başta evleri, caddesi ve sokağıyla, kapıdaki eşikteki insanlarıyla, bakkaldan manava çeşitli mesleklere mensup kişileriyle bir şehir manzarası içinde tasvir etmiştir. Bu üslupla sunduğu ince ayrıntıların ardında kuvvetli bir gözlem gücü ve insana odaklanmış bir tarz vardır. Çalışmada, Necatigil’in şiir dili; muhteva, söz dizimi ve söz varlığı özellikleri açısından incelenerek varılan genel tespitlerin ışığında irdelenmiştir. Bu noktada şairin Türk dili ve edebiyatı tarihi içindeki yerine kısa bir bakış atılmış ve önemli hususlar vurgulanmıştır. Neticede, Necatigil’in şiir dünyası içinde kendisinin şekillendirdiği kendine mahsus dil özellikleri, şiir kitaplarından seçilmiş çeşitli şiir parçaları verilmek suretiyle örneklendirilmiştir.

Keywords: