Abstract:

Yunus Emre tarafından kaleme alınmış olan Risâletü’n-Nushiyye, taşıdığı edebî değer yanında dil araştırmacıları için de önemli bir araştırma malzemesi niteliğindedir. Eserde yaklaşık olarak 440 kadar Arapça, 160 kadar Farsça sözcük vardır. Arapça ve Farsça tamlamaların sayısı ise oldukça azdır. Eserde bir diğer dikkat çeken şey ise eskicil (arkaik) olarak kabul edebileceğimiz Türkçe sözcüklerdir. Bir dilde, birbirine yakın anlamda birçok sözcüğün bulunması o dilin zenginliğini, işlenmişliğini gösteren özelliklerdendir. Bu amaçla, Erdoğan Boz tarafından hazırlanan eserin dizin kısmı taranarak birbirine yakın anlamlı olan çiftler tespit edilmeye çalışılacaktır. Tespit edilecek olan bu yakın anlamlı çiftlerin tercih nedenlerinin; şairin biçimsel yönden vezin ve kafiyeye uyma kaygısı ve içerik (anlam) yönünden nüans farklılıklarını ortaya koyma isteği tartışılacaktır.

Keywords: