Görüntüleme
24
İndirme
9
İslam medeniyetinde kırk hadis telif geleneği hicri ikinci asırdan beri var olagelmiştir. Osmanlı döneminde manzumelere de konu olan bu türün Cumhuriyet sonrası örneklerinden biri Esad Erbilî’nin halifelerinden Nakşî-Hâlidî şeyhi aynı zamanda Medine mücâviri olan Kaşıkçı Ali Rıza Konevî’ye ait Kenzü’l-fuad isimli manzum kırk hadistir. Eser manzum-mensur karışık bir çalışma olup, müellifin Dîvân’ının başında yer almaktadır. Bu çalışmada kırk hadisin adının tespiti, sebeb-i telifi ve Konevî’ye kadar kırk hadis telif geleneği başta olmak üzere Kenzü’l-fuâd’a dair bilgiler verilmiştir. Daha sonra rivayetlerin sıhhatine dair tespitler, tablo ve grafikler eşliğinde, tahlil edilmiştir. Buna göre eserde yer alan 69 rivayetin; 37’si sahih (%54), 23’ü zayıf (%33), 7’si aslı olmayan, bulunamayan ve mevzu, (%10) ve 2’sinin de selefe ait söz (%3) şeklinde olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca müellifin rivayetleri tercih ederken kullandığı kaynaklar araştırılmış ve Suyûtî’nin el-Câmiu’s-sağîr isimli eserinin en önemli kaynağı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Tercih edilen rivayetlerin muhtevası ve müellifin hadisleri şerh yöntemi, çalışmanın inceleme konusu yaptığı bir başka husustur.
The tradition of collecting forty hadiths in Islamic civilization has existed since the second hijri century. This genre was also the subject of poem (manzume) during the Ottoman period. One of the post-Republican examples of this genre, which was also the subject of poems in the Ottoman period, is the forty hadith in verse called Kenzü'l-fuad, which belongs to Khashoggi Ali Rıza Konevi, one of the caliphs of Esad Erbilî, the Nakşî-Khâlidî sheikh and also a resident in Medina. The book was written as both poem and prose, and it is at the beginning of the author's Divan. In this study, information about Kenzü'l-fuad, especially the determination of the names of forty hadiths, their reason and the tradition of copyrighting forty hadiths up to Konevi are given. Then, the determinations about the authenticity of the narrations are analyzed in the presence of tables and graphics. According to this, 37 of the 69 narrations in the work are authentic hadiths (54%), 23 are weak hadiths (33%), 7 are inauthentic and fabricated hadiths (10%) and 2 are as predecessors’ words (3%). In addition, the sources used by the author while choosing the narrations are searched and it is concluded that Suyûtî's work named al-Câmiu's- Sağîr is the most important source of the author. The content of the preferred narrations and his method of commentary on the hadiths are another examined issue in the study.
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
