Abstract:

Bu çalışmanın amacı; Hatay ilinde bulunan Yatılı İlköğretim Bölge Okulları (YİBO) 6. 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin spor yapma durumlarına göre yalnızlık ve umutsuzluk düzeylerini incelemektir. Araştırmanın evrenini Hatay İli YİBO’ları sporcu ve sedanter ilköğretim öğrencileri oluştururken, örneklem grubunu YİBO’larında (Hassa, Kırıkhan, Reyhanlı ve Yayladağ) öğrenim gören 123’ü kız, 137’si erkek öğrenci olmak üzere toplam 260 II. kademe öğrencisi oluşturmuştur. Katılımcıların umutsuzluk ve yalnızlık düzeylerini belirlemek için orijinali Russel, Peplau ve Ferguson (1978) tarafından geliştirilen “UCLA Yalnızlık Ölçeği” ve Beck ve arkadaşlıları tarafından geliştirilen (1974) “Beck Umutsuzluk Ölçeği” (BUÖ) kullanılmıştır. Öğrencilerin yalnızlık ve umutsuzluk düzeyleri cinsiyetleri, sporcu veya sedanter olmaları, spor yaşları bakımlarından karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak; Katılımcıların cinsiyet değişkeni açısından yalnızlık ve umutsuzluk düzeyleri (sporcu ve sedanter) arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmamıştır (P>0,05). Katılımcıların umutsuzluk ve yalnızlık puanları arasında yapılan korelasyonda yalnızlık arttıkça umutsuzluğunda artış gösterdiği (p<0.1), buna karşın umutsuzluk düzeyi ile spor yaşı arasında ters bir korelasyon olduğu ve spor yaşı arttıkça umutsuzluk düzeyinde azalma olduğu tespit edilmiştir (p<0.1)

Keywords: