Abstract:

Ehl-i kitap (ehlü’l-kitâb) tabiri, “kitaplılar, kendilerine kitap verilenler” ile “okuma yazma bilenleri” ifade eden Kur’anî bir kavram olup, esasen, “ilahî bir kitaba inananlar” anlamını içermektedir. Dolayısıyla bu bağlamda kendileri de bir kitap (Kur’an) sahibi olan Müslümanlara da “Ehl-i kitap” denilebilir. Ancak Kur’an’da geçen bu kavramla kastedilenlerin, Müslümanlar dışındaki kitap sahibi din mensupları olduğu açıktır. Kur’an’da, “Ehl-i kitap” anlamında, bir de, “Ehl-i zikir” (ehlü’z- zikr) tabiri kullanılmaktadır ki, bununla, Tevrat ve İncil hakkında bilgi sahibi olan Ehl-i kitap bilginleri kastedilmektedir. Kur’an, bu gibi tabirleri kullanmakla, kendilerine ilahî bir kitap verilenleri diğerlerinden ayırmakta ve onlara daha farklı bir tarzda hitap etmektedir. Böylece Kur’an, zaman zaman, özellikle bir kısım kitap ehli Hıristiyanı överken, bazen de, özellikle Yahudiler başta olmak üzere onlardan bir kısmını ise sert bir şekilde eleştiriye tabi tutmaktadır

Keywords: