Abstract:

Bu makale, 90’lı yılların sonunda normalleşmeye başlayan Türkiye-Suriye ilişkilerini Ak Parti iktidarları ile sınırlandırarak okumaya çalışmaktadır. Çalışma, iki ülke ilişkilerinin normalleşme ve gelişme süreçlerini ele alırken, 2011 sonrası hızla kötüleşen ilişkilerin altında yatan temel argümanlara odaklanmıştır. Türkiye- Suriye ilişkileri iki ülke iktidarlarında yaşanan değişimlerin getirdiği dinamizmden doğrudan etkilenmiştir. Beşar Esad’ın iktidarı ile birlikte ülke içinde ve Lübnan’da sergilediği ‘batı ile çalışmaya yakın’ tutumu ile Ak Parti’nin izlediği aktif AB politikası ilişkilerin geniş perspektiften bir mecra bulduğunun açık göstergesi olmuştur. Bunların yanında, Suriye’nin uzun yıllar biriktirdiği demokratik, sosyolojik ve ekonomik sorunlar Türkiye ile tarihi bir bağa sahip olagelmiştir. 2011 başında başlayan olaylar sonrası iki ülke ilişkileri hızlı şekilde kopmuştur. İlişkiler, Türkiye’nin tarihi bağlarının olduğu sorunlarla yakınlaşması, Suriye’nin ise tarihi ortakları ile bağlarını güçlendirmesi ile sonuçlanmıştır. Suriye iç savaşının Esad rejimi lehine sonuçlanmaya başlaması, ilişkilerin Cenevre ve Astana süreçleri ile doğrudan olmayan müzakereler üzerinden yürütülmesine olanak sağlamıştır.

Keywords: