Özet:

Bankacılık sektörü; doğrudan bölgelerin ekonomik ve finansal yapılarını ortaya koyan bir sektördür.   Sektörün temel işlevi; atıl bulunan kısa ve uzun vadeli fonları ekonomilere belirli bir bedel karşılığında aktarmasıdır. Tarihte ilk bankacılık hizmetleri Sümer ve Babil medeniyetlerine kadar uzanmaktadır. Bu dönemlerde bankacılık ile ilgili hizmetler dini yapıların çevresinde ve rahipler yardımıyla başlamıştır. Bireyleri, diğer bireylerden koruyabilmek adına, mabetlerin güvenirliğinden ve rahiplerin dürüstlüğünden faydalanarak fonlarını  buralara emanet etmişlerdir. Dolayısıyla tarihte ilk bankalar tapınaklar, ilk bankacılar ise rahipler olmuştur. Milattan önce ikibinli yıllarda ünlü Hammurabi Kanunları’nda bankacılığa ilişkin bir çok kuralın yazılı olduğu bilinmektedir. Bu kurallarda geçen rehin, ipotek, kefalet, borçlanma faizi vs. gibi ifadelerin olması insanlığın var olduğundan beri bankacılık faaliyetlerinin gerekli olduğunu ortaya koyulmaktadır. Osmanlı döneminden günümüze kadar bir çok değişim ve gelişim yaşayan sektör, günümüzde ticari hayatın devam ettirilebilmesi için vazgeçilmez temel sektörlerden biridir. Türk Bankacılık Sektörünün değişen,  gelişen Dünya ekonomilerine uyum sağladığı, güçlü sermaye yapısına sahip, özerk ve etkin düzenleyici, denetleyici kurum ve üst kurumlar gözetiminde, her geçen gün gelişimini devam ettirmektedir. Bu çalışmada; Türkiye’de bankacılık sektörünün tarihsel gelişimi dönemler halinde ele alınarak, Türkiye’de Bankacılık sektörü açıklanacak ve aynı dönemlerde Tunceli ilindeki bankacılığın gelişimi, diğer iller ve ülke ortalamaları ile karşılaştırmaları yapılarak Tunceli ilinin sektördeki konumu incelenecektir. Çalışmada verilerin bir çoğu BDDK’nın internet sitesinden temin edilecektir. Tunceli ilinin bankacılık  verileri doğrudan ilin ekonomik ve finansal yapısını ortaya koyacağından, şehrin ekonomik göstergeleri ile ilgili teknik analizler yapılarak geleceğe dönük ekonomik kalkınma modelleri oluşturulmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: