Son birkaç on yıllık dönem öncesine kadar yoksulluğun yok edilmesi, modern Türkiye’nin kamu politika yapımında ve söyleminde belirgin bir şekilde yer almadı. Ardı ardına gelen hükümetler, yoksulluk konuları ile daha az önemde ilgilendiler ve karşılık verdiler. Bununla birlikte, 1980’lerden sonraki milli kalkınma modelinin merkezi muhafazakâr paradigmadan serbest piyasa sistemlerine yeni yönelişinden sonra, yoksulluğun yok edilmesi yavaş yavaş ulusal kamu politika gündeminde yer bulmaya başladı, hızlıca temel ulusal politika konularından biri olarak yükseldi. Siyasi otorite, yoksulluğu büyük bir sorun olarak çabucak kabul etti ve onun yok edilmesinde sorumluluğu üstlendi. Literatürün masaüstü gözden geçirilmesine dayanılarak, bu makale, Türkiye’nin yoksulluğun yok edilmesi politika gündeminin, pasif ve ihmal edilmiş olgudan kamu politikasının önemli bir konusu olma yönündeki değişimini araştırmaktadır. Makale, dış kaynaklı yönlendirilmiş reformların (neoliberal politikaların ve tedbirlerin benimsenmesi ve uygulanması, iyi yönetişimin elde edilmesine yönelik reformlar) ve iç sosyal yapısal dönüşümün (geleneksel refah rejiminin aşınması), Türkiye’de yoksulluğun yok edilmesi konularında hükümetin artan rolünün nedenlerini açıklamasını tartışmaktadır.
Until a few decades ago poverty eradication did not feature prominently in the public policy making and discourse of contemporary Turkey. Successive governments engaged and responded marginally to issues of poverty. However, after the post-1980s reorientation of the development pattern of the nation, from centralised protectionist paradigm to free markets systems, poverty eradication gradually started to find space in national public policy agenda, rapidly rising into one of the key national policy issues. Political authority readily acknowledged poverty as a major problem and assumed responsibility for its eradication. Based on desktop review of literature, this article explores the shift in poverty eradication policy agenda of Turkey from a quiescent and neglected phenomenon to an important public policy issue. The article argues that external induced reforms (adoption and implementation of neoliberal policies and measures, reforms to achieve good governance) and internal social structural transformation (erosion in traditional welfare regime) account for the government’s increased role in issues of poverty eradication in Turkey.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|